Cemreler Düştü
 

depremler bende başlarken enkazlar da raksım

kendime sığmıyorum kaynadım da akıp taştım

secde ettiğim topraktaki ellerimi sana açtım

cemreler toprağa düştü sen yoksun



sensizlik başlarken yarınlarımda aklım yine bozuldu

harman yerindeyim yeller küllerimi sana savurdu

perçinlenmiş elveda havasındasın sabrım soru sordu

cemreler havaya düştü sen yoksun



adını kükreyen kumsallarda yazarken bir çılgınım

kendi denizimde boğulurken korkunda her tarafım

S.O.S verdiğim kırık dalgalardaki sahillerde bıkkınım

cemreler suya düştü sen yoksun ben yoksul