Masal
 

( seni anladığım kadar sevmiştim, anlatamadığım kadar da

özlüyorum. )



Tırnaklarınla kurduğun

yıkamazlar dediğin

asma bahçeli masal şehri

unutmadım bir gecede

ağır ağır közlerle yakışını

kurşun ağırlığında sözlerle yıkışını

şimdi o şehirdeki.

Fesleğenler şebboylar menekşeler

yitirdiler renklerini.

Uğultular geçiyor agoralarından

halaylar çekilmiyor geleceklere

kargalar tafrasını atıyor sütunlu yollarda

bitkin gökyüzü uykusunda kaldı

sazların titrek seslerinden başka ses yok

mozaikli bahçelerine gri sabahlar değiyor

tarihin üzerine kumlar birikiyor

ürkek gölgeler dolaşmıyor gecelerine

sen gittikten sonra

harabeler yıkıntılar kaldı

maviler bana küstü

seninle masal şehri kadardı ömrümüz.



Zaten gerisini de

kim anlar ki

falan filan fasa fiso gelir.