[Desmont]

güvenmiyorsan yansın ruhunun en ince yerleri

sende yum kahpe gecelere gözlerini

gelde utansınlar yık engelleri

hüzün oldu herşey neşem yok erteledim günleri



sevdin mi beni inan bilmiyorum

dem oldum karardım sevemiyorum

ne oldu sana yollarını şaşırdın

gelmemekle suçlusun kendini kandırdın



başkaları sırtımdan vurdu hep onları ahım alsın

gelsen har olurum harmanda kanıma kansın

dönüpde bakmam isterse dünya yansın

ne çok sevmişim aşkın adı batsın



bu şiirler sana bilmiyorum niye

ne güzel yaşıyordum kendi kendime

şiirleri taş yapıyordum tüm dertlerime

kurutamam gülü gelse bile düşlerime



geçmişin hesabını tutmakdan yoruldu ruhlar

mavi gülüm orda yalnızlıklarımız var

buluşmakla ilgili hiçbir şiirim yok manidar

hasret kokuyor tüm şiirlerimle şarkılar



sen akıyorsun damarlarımdan

ismin düşmüyor dudaklarımdan

affet sana yaptıklarımdan

bülbül bile güle tutunuyor dallarından



imrendim sevenlere sarılmaya var mısın

engel yaratma kendince yollara dargın mısın

söz verdik ölmeden buluşmaya hatırlar mısın

beni ayağa kaldır desem gelmeye hazır mısın