Anlatamadım
 

Ne gecem belliydi, ne de gündüzüm
Hep feryat ettim, anlaşılmadı sözüm
Hep de hicranlıydı, her iki ela gözüm
İnan karaydı bahtım gülmedi yüzüm

Sessiz kaldım, halimi anlayan olmadı
Bağırıp çağırdım yine duyanım olmadı
Aşka susadım, aşk suyu veren olmadı
Bir yâr sevdim, derde derman olmadı

Şu lisan-ı halimden anlayanım olmadı
Dilekçelerimden de anlayanım olmadı
Şiirlerimden anlayan bir dost çıkmadı
Hiç kimse şu derdime derman olmadı

Sözlerimden anlayan bir yaran olmadı
Gözlerimden anlayan bir Leyla olmadı
Közlerimden anlayan bir tabip olmadı
Hiç kimse şu derdime derman olmadı

Hiç fayda vermedi, şu lisan-ı hallerim
Hiç fayda vermedi bunca acı sözlerim
Fayda vermedi hicranlı yaşlı gözlerim
Makes bulmadı ki lâl ü güher sözlerim

Nedense, makul görülmedi dileklerim
Fayda vermedi, yazdığım dilekçelerim
Fayda vermedi, aciz gücüm/kuvvetim
Nedense, makul görülmedi isteklerim

Bilmem ki nasıl anlatsaydım şu derdimi
Bilmem ki nasıl da tanıtsaydım kendimi
Aç susuz kaldım çiğnetmedim benliğimi
Her şeye rağmen anlatamadım kendimi

Ölmeden anlatabilsem, gam yemem kendimi
Aç/açık/susuz kalsam da çiğnetmem bendimi
Kimse takmasa da anlatacağım kendi kendimi
Kimse anlamasa da yazacağım kendi kendimi

Belki de Bayram öldükten sonra anlar bir veli
Belki der, bu şair Bayram, gerçekten çok deli
Belki de der, bu şair Bayram gerçekten bir veli
Belki de der, çok kahır çekmiş masumdur belli