[yeSa]

1973 yilinda dunyaya geldim.12 yasida isvece gurbete ellerine geldim yanimda anne yoktu baba desen kendi derdindeydi.hayatin darbeleri 12 yasinda basladi.babam beni isvece getirdi fakat ilgilenmedi bir evladi oldunu unuttu.15 yasina kadar babannem bakti bana.sonra arkadas cevrem iyi olmadigi icin uyusturucu bagimlisi oldum.16 yasinda ceya evine girdim ilk cezam adam yaralamadan 2 bucuk sene caza evinde yasadim.19 yasina girdim ve cevrem daha fazla kötu insanlarla doldu ve onlar gibi bende oldum.cunku benim yanimda hic kimse olmadi ben hep darbe alarak yasadim.bu hayata kendimden baska kimseye guvenmiyeceksin en cok sevdigim insan beni arkamdan bicakladi onun yuzunden 3 sene daha hapis yattim ama degmezmis bunu anladim fakat gec oldu.ve bu siralarda ailemden uzaklasdim aramiyordum ve onlar beni ölu biliyorlardi ama ben ceza evinde onlari her gun dusunerek sabir ederek ayakda kaldim.o 3 seneden sonra disari cikdim dusundum tasindim bir daha kimseye guvenmiceme kendime söz verdim.ceza evinden ciktim ve herkesden uzak kalmiya karar verdim beni tanimiyan kim oldugumu bilmeyen yere kaxcmak istedim ve trene bindim son durak nereyse orda indim bir pansiyonda kaldim 3 ay bakdim ordada yene ayni eskisi gibi arkadaslar edinmiye basladim burada kötu gidecekdi ve ordanda ayrilmaya karar verdim yene bilmedigim bir trene bindim yene son durakda indim hic bilmedigim yer tanbimadigim insanlar ayni dili konusuyoruz fakat hic kimse kim oldugumu nerden geldigimi bilmiyorlarda aslinda benim icin cok iyiydi cunku tanimiyorlardi uzaklasmisdim.ve hic bir turk bile yoktu.ailemden git gide uzaklasmisdim.suanki yasadigim yere geldigimde yasim 28 idi ve 1 sene calismadim arkadas edinmedim kendi halimdeydim kötu aliskanliklari birakmak istedim ve basaricamdan emindim kendimi toparlatyip öyle cikicakdim ailemin karsisina ve buna inanarak yasadim.evet sonunda zorda olsa basardim sayilir kendime is buldum ve calismiya basladim artik bira bile icmiyorum 2003 yilinda ailemi aramiya karar verdim kendimi toparladim duzelttim artik eski ferat yoktu yeni bir sayfa acdim.ve kendim bile inanamadim bu duruma geldime.2003 yilinda anamin yanina gittim o anaki beni öldu biliyordu bagrina tas basmisdi ve beni karsisinda görunce sasirdi dunyaslar onun oldu ve beni affetti.ve evlenmeye karar verdim benimde bir yuvam olsun cocugum olsun istedim baba olmak istiyorum ama babam gibi baba olmak degil onun göstermedigi ilgiyi cocuma ben gösterecem.ve 2005 yilinda evlendim bir kizim oldu ve cok mutluyum artik tek amacim karim ve kizima mutlu bir hayat vermek cabasindayim.ben sunu anladim birsey istiyorsan egerki duzelmekse amacin mucadele ediceksin yilmadan pes etmeden kendine guvenerek cok iyi bir hayatim var artik cok mutluyum ailemde benimle beraber mutlu huzurlu.......herseyi basardim artik eskiye dönmek bile istemiyorum o gunleri hatirladikca kendimden tiksiniyorum... ama insan oglu hata yapa yapa dogru yolu bulur ben dogru yolumu buldum insallah herkes o yolu bulur benim gibi cok insan var ben kurtuldum insallah onlarda bir gun kurtulur...