[yeSa]

Başımı derde sokma, benden uzak dur!
Her tan ağartısı seninle uyanamam.
Gökçül bir yalnızlığı kucaklamışım,
Başkasıyla bölüşmeye dayanamam;
Sen benim gözlerime uzaktan bak dur?

Sesin unuttuğum eski bir yağmur,
Bir tüfek kayışı gibi boynuma geçen...
Bense bütün tünelleri aklamışım
Tekrarlar çıkmazına girerken tren
Sen de bir düş gülü gibi apak dur?

Tekne değişse de hamur eski hamur,
Kar tanesi gibi iniyorum yitik bir gezegene,
Belki de yüreğimi hep sana adamışım
Her gün, her hafta, her ay, her sene
Yalancı aynalara kurak dur?

Ballaşa ballaşa bir sevgi domurur
Dinç yüreklerinde sabah çalgılarının,
Karanlık duvarını ben böyle aşmışım
Ezgisini dinleyi dinleyi bir bozkırın
Sen görkemli hayâlimde yaprak yaprak dur.

Bahar kokusuna uçan bir çift kumrudur
Ellerin, her zaman gözlerimin önünden geçer,
Gökçül bir coşkuyla kucaklamışım
Her tan ağartısı kapımı taze bir hayat açar
Sen hep uzaktan bir ışık yak dur...
Bahaettin Karakoç