[Tanem]

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]



Sahne 1: Almanya’da Ayin ve Arkadaş Çevresi

Duygu’nun Almanya’daki hayatı, ailesinin disiplininden biraz uzaktı. Liseye gidiyor, ergenliğin verdiği özgüvenle arkadaş çevresinde kendini buluyordu. Ama bazı arkadaşları tuhaf bir çekicilik taşıyordu; gizli ayinler, ritüeller ve eski dillerle yapılan törenler…

Bir akşam Duygu, arkadaşlarının evinde toplandı. Masanın ortasında eski mumlar yanıyor, çevrede tuhaf semboller çiziliyordu. Arkadaşlarından biri sessizce, “Bugün yeni bir ritüel yapacağız; bağımızı güçlendireceğiz,” dedi. Duygu tereddüt etti, ama merak ve grubun cazibesine kapılarak masanın etrafına oturdu.

Ritüel başladığında odadaki hava ağırlaştı. Mum ışıkları sanki canlanmış gibiydi, gölgeler duvarda oynuyor, titreyen eller eski bir dilin sözcüklerini fısıldıyordu. Duygu, kalbinin hızla çarpışını hissediyor, tedirginliğini bastırmaya çalışıyordu.

⸻

Sahne 2: İlk Ölüm ve Korkunun Başlangıcı

Ritüelin ikinci aşamasında, arkadaşlarından biri aniden yere düştü. Çığlık attı ama ağzından çıkan boğuk ses, başka bir dünyadan geliyormuş gibiydi. Duygu geri çekildi; ölümün soğuk eli o eve girmişti.

Polis ya da komşular hiçbir açıklama bulamazdı; çünkü ölüm görünür bir sebep olmadan, tuhaf kırılmalar ve izlerle gerçekleşmişti. Diğerleri sessizce birbirine baktı, “Bir sonraki kim olacak?” diye fısıldadı. Duygu, suçluluk ve korkuyla kendini kıstırılmış hissetti; ritüelde yer almış, ölümün gölgesini taşımaya başlamıştı.

⸻

Sahne 3: Duygu’nun İçinde Derjah’ın Bağı

O gece, Duygu odasında yatarken tuhaf hisler başladı. Kendisinde olmayan bir nefes, kulaklarında hırıltılar, gözlerine görünmeyen ellerin dokunuşları… İçindeki bağın kaynağı Derjah’dı. Ammar kabilesinden, 2314 yaşında, tek gözlü, altı parmaklı ve ters ayaklı bir varlık… Şimdi görünmezdi ama etkisi her hareketinde kendini belli ediyordu.

Duygu yemek yerken çorbanın içinden böcekler çıkıyormuş gibi hissetti; gece yarısı dışarı fırlayıp toprağı avucuna alıp yemeye çalıştı. Artık normal değildi. Her gün biraz daha tuhaf davranıyor, geceleri hıçkırarak ağlıyor, sabahları yorgun ve donuk uyanıyordu.

⸻

Sahne 4: Arkadaşların Ölümü ve Gerilimin Doruk Noktası

İki arkadaşı, ritüelin etkisiyle hunharca öldü. Ölüm şekilleri açıklanamazdı: biri yatak odasında, diğeri mutfakta, görünmez bir güç tarafından parçalanmış gibiydi. Duygu ölümlere tanık olmasa da evin sessizliği, geceleri yankılanan boğuk sesler ve odasındaki karanlık gölgeler… her şey onun içinde daha da büyüyordu.

⸻

Sahne 5: Türkiye’ye Çare Arayışı

Aile, hocalara başvurdu ama “bu bizim ilim alanımızı aşıyor” yanıtını aldı. Çaresizlik, onları Türkiye’ye, Adıyaman’a götürdü. Hüddam Süleyman’ı bulmak hem umut hem korku demekti.

Süleyman, sabah namazında Duygu’yu rüyasında görmüş, Sabur’a haber vermişti:
“Akşamüzeri bir aile gelecek; onları en iyi şekilde karşılayın, kızın ruhunu ve bedenini koruyun.”

Ev hazırlanmış, çocuklar odalara yerleştirilmiş, Müslüman cinler nöbetteydi; tehlikeli bir giriş için tüm düzen kurulmuştu.

⸻

Sahne 6: Ritüel ve Derjah’ın Yakalanışı

Duygu, annesi ve babasıyla birlikte odada oturuyordu. Süleyman sakin ama kararlıydı:
“Söyle bana, ne hissediyorsun?”

Duygu boğuk bir sesle eski bir dilin tınısını çıkardı. Sabur içeri süzüldü, Duygu’nun içine girerek Derjah’ı tespit etti.

Derjah, küçük boylu, tek gözlü, tek elinde altı parmaklı ve ters ayaklı bir varlık olarak ortaya çıktı. Sabur, Süleyman’a rapor verdi:
“Efendim, işte böyleydi.”

Süleyman dua ve mühürlerle varlığı bağladı; Derjah etkisiz hale geldi, Duygu güvenliydi.

⸻

Sahne 7: Koruma ve Önlemler (Hikaye Akışıyla)

Süleyman, Duygu’nun ellerini tuttu ve gözlerinin içine baktı:
“Artık güvendesin. Ama bundan sonra hayatında daha dikkatli olmalısın. Bazı şeylerden uzak durmak, kalbini temiz tutmak ve dualarını ihmal etmemek gerekli.”

Elini cebine attı ve küçük bir muska çıkardı. Üzerinde eski mühürler ve dualar işlenmişti. Duygu muskanı eline aldığında soğuk ama güven veren bir enerji yayıldı avuçlarına. Süleyman devam etti:
“Bu, sadece senin değil, etrafındaki sevdiklerinin de koruması için. Yanında taşı, odanda bulundur. Kalbin paniklediğinde dua et, huzur bul ve sabit kal.”

Duygu annesine sarıldı, babası elini omzuna koydu. Ev sessizleşti; bu kez sessizlik korkutucu değil, koruma ve güven doluydu.

⸻

Sahne 8: Son ve Yeni Tehlike

Duygu, annesinin kucağında ağlarken bir rahatlama hissetti. Ölüm büyüsü ve Derjah’ın etkisinden kurtulmuştu.

Ama Süleyman, dışarıdaki gölgelerin hâlâ hareket ettiğini biliyordu. Zuzula ve diğer karanlık kabileler hâlâ plan yapıyor; Almanya ve Türkiye hattında yeni tehlikeler bekliyordu.

Süleyman’ın elinde iman, ilim ve dua vardı; ama gölgeler hâlâ sabırsız ve sinsiydi.