[Afrodit]

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

1389'da I. Murad, Kosova Sahrasına gelmiş, yüksek bir tepenin üzerine çıkarak düşman hakkında fikir edinmek istemişti. Hakikaten düşman çok, kendi kuvvetleri azdı. Üstelik bir de rüzgâr esiyor, düşman tarafından kalkan toz bulutları Osmanlı ordusunun bulunduğu tarafa geliyordu. Yarın başlayacak olan savaşta, kalkan tozlar askerlerin görmesine, isabetli ok atışı yapmasına mani olabilirdi.

Tepeden üzüntülü olarak indi, morali sarsılmıştı. Fakat bunu belli etmedi. Bir harp divanı toplattı. Divanda savaşa karar verildi. Herkes gibi Murad da çadırına çekildi. Fakat uyumadı. Abdest alıp yatsı namazını kıldıktan sonra seccade üzerinde sabaha kadar dua etti. Duasında:


- "Yarabbi!...Yarabbi!... Hz. Peygamberin hatırı için, Kerbelâ'da dökülen kanlar için senin yolunda sürünen yüzler, ağlayan gözler için bize yardımcı ol, bizden lûtfunu esirgeme Yarabbi!... Düşmanın bize uzanan elini başka tarafa çevir Yarabbi.. Bakma rabbim günahımıza. Nazar et can-ü dilden ahımıza. Senin
için, senin ismini yükseltmek için savaşan gazilere yardım et, onları telef etme. Onları düşmanın kılıcından, okundan sen koru Yarabbi! Düşünceleremize savaşlar ve savaşçılar içinde yahşi olan adımıza leke sürdürme. Din yolunda ben feda olayım. Askerlerimin yerine ben şehit olayım. Tek mülk-ü İslamı payimal
edip kâfirlere çiğnetme Yarabbi!..."

diye Allah'a yalvardı. Seccade üzerinde uyuyakaldı.
Sabah uyandığı zaman rüzgârın durmuş, hafif bir yağmur yağarak tozları bastırmış olduğunu gördü. Zaferi kazandı. Fakat kendisi şehit oldu.

I. Kosova Savaşı'ndan sonra Murad Hüdâvendigar savaş sahasını gezerken, yaralı bir Sırp subayı tarafından şehit edildi.