IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Takvim-i Vekayi’de ilk göze çarpan nokta, bu gazetenin sürekli olarak Rumlara, Ermenilere ve Yahudilere Osmanlı Devleti’nin oldukça iyi davrandığının belirtilmesidir. Gazetenin ilk sayısında Beyoğlu’nda çıkan bir yangında Rum ve Ermeni evlerinin yanması üzerine, ev sahiplerine çeşitli yardımların yapıldığı haberi vardır. Yine aynı sayıda Padişahın Galata’da yapılacak yeni bir Katolik Kilisesi için bir arsa bağışladığı haberine yer verilmektedir.

Başlangıçta ülkedeki azınlıklara devlet icraatlarını anlatmak için Arapça, Farsça, Rumca, Ermenice sayıları da basılan Takvim-i Vekayi., ilk dokuz yıl 120 kuruş olan yıllık abone bedeli dokuz yıldan sonra 150 kuruşa çıkarıldı. Gazetenin içeriğini zenginleştirmek için dış basından yapılan çevirilerde daha çok Avrupa’daki yeni buluşlar, büyük yangınlar ve garip olaylara yer verildi. Resmi duyuru ve yabancı gazetelerde vermiş olduğu haberlerin dışında Takvim-i Vekayi. kamuoyu önünde açıktan özeleştiriler de yapmış, gününe göre radikal, hatta ihtilalci düşünceleri bile savunabilmiştir. II.Mahmut ile Kavalalı Mehmet Ali Paşa’nın arasındaki askerî ve siyasî çatışma, ikisinin resmî gazetelerinin sütunlarına da yansıtıldı. Türk, Osmanlı ve İslam tarihlerinde ilk kez, Türklerle öbür Müslümanlar arasında bir basın polemiği yapılıyordu. Bu polemik, Avrupa’yı tanıyan az sayıdaki aydın dışında kalan yöneticilere de basının önemini kanıtlamıştır.

II.Mahmut’un girişimleri ile yayın hayatına başlayan Takvim-i Vekayi, yine II.Mahmut’un isteği ile kullandığı dilde sadeleşmeye gitmiştir. II.Mahmut tarihçi Esad Efendi’ye yöneticisi olduğu Takvim-i Vekayi’de padişahın Varna’ya yaptığı geziyi ve halkla görüşmelerini anlatan bir yazı dolayısıyla şu eleştiriyi yöneltmiştir: “Pek güzel ve sanatlı olarak ele alındığına diyecek yok ise de, bu gibi kamuya yayınlanacak şeylerde yazılacak sözlerin, herkesin anlayabileceği yolda olması gerekir.”

Bu girişimlere rağmen istediği tirajı yakalayamayan Takvim-i Vekayi 1860’dan sonra sadece resmi duyuruşların yayınlandığı bir bültene dönüştü. 1862’den itibaren farklı bölümlere de yer vermeye başlayan Takvim-i Vekayi 22 Şubat 1864’den sonra düzensiz de olsa kitap tefrikaları yayınlamıştır. 1864’ten itibaren dış olaylar daha önce izlediği tutumu değiştirerek siyasi, askeri ve ticari haberlere de yer vermeye başladı. 10 Temmuz 1868’de zorunlu abone sisteminden vazgeçildi. Ancak bu durumda mali sıkıntıya giren gazete 1879’dan sonra bir süre yayımlanamadı. 1888’de ise seneliği bir lira olarak zorunlu aboneliğe tekrar dönüldü.

Sonuç olarak Türkiye’de Türkçe gazete toplumun ihtiyacı ile değil devletin gereksinimi ile ortaya çıkmıştır. 283. sayısında “nişan itası” sözü “nişan hatası” gibi okunacak şekilde basılınca II. Abdülhamid tarafından kapatıldı. II. Meşrutiyet’in ilanından İstanbul hükümeti ortadan kalkıncaya kadar tekrar yayın yapmaya başladı.