Konuşmakmı kolay, yazmakmı?
 

Kötülemek için yazmak, dedikodu için konuşmak kolaydır. Bol keseden atar, sallarsınız veya abartarak karalarsınız. Hiç bir zeka bir kalemin ucu kadar keskinmidir? Kelimelerin gücünü kullanmak hangisiyle daha kolaydır? Yazarak istediğiniz düşünceleri iletmek daha kolay bir yolmudur?(En azından sözünüz kesilmez?) Dinlemek, okumak?.. Sanırım susmak en zoru...

Cevap: Konuşmakmı kolay, yazmakmı?
 

Peki boğazımda düğümlenen o cümleleri parmaklarımın ucuna nasıl dökerim ki? O ruhumun kritik anların da boğazım acır, başım ağrır bunlarla başa çıkmaya çalışırım.Sabahın 6 sı şuan niye uyku tutmadı beni şimdi ben kime yazayım kimle konuşayım. Çok güzel susulur bak!

Cevap: Konuşmakmı kolay, yazmakmı?
 

Duruma göre değişebilir bu konuşma-yazma kıstası.. Zira bazen sölemek isteyip de söylemediklerini yazmaktan imtina etmez insanoğlu.Karşısında söyleyeceklerini duyduğunda kızacak ya da utancak birinin olmayışı insana özgüven kazandırabilir yazma noktasında. Ya da karşındakinin gözlerinin içne bakarak seni seviyorum ya da senden nefret ediyorum diyebilmenin yükünü taşıyamaz bazısı.Haliyle hangisi daha zor sorusunun net bir cevabı yok bana kalırsa.

Cevap: Konuşmakmı kolay, yazmakmı?
 

Konuşmak her zaman daha zor gözükür, sonuçta karşındaki insanın yüzüne, gözlerine bakarak sevgi ya da nefret kelimeleri dökmek pek de kolay sayılmaz. Yazmak ise, eylem olarak düşünürsek çok zordur. Asıl anlamıyla yazmaktan bahsediyorum tabii ki, onun dışında insan eline kalemi alınca, beyninden ve kalbinden geçenleri öyle bir yükler ki satırlara, okuyanlar o kelimelerin nereye gittiğini çok iyi anlar. Konuşurken kelimeleri bir araya getirmek daha zorken, yazarken kimsenin olmaması veya kelimeleri dökerken daha çok düşünmeniz bir bakıma size avantaj sağlar, daha temkinli olursunuz. Tabii bir de konuşmayı kolay sanan insanlar vardır, geneli boş konuşan bir topluluktur. ( Konuşmak kolay diyen herkes boş konuşur gibi anlaşılmasın lütfen ) Şimdi soruyu kendime soracak olursam eğer, ben her ikisini de başarıyla yerine getiririm ama yazarken çok başka bir dünyaya giderim, kelimelerin sivriliğinden bazen ben bile korkabiliyorum. Konuşurken de aynı sivrilik mevcuttur fakat konuşmak bir '' an '' meselesi olduğu için bu kadar net açıklayamayabilirim ya da açıklayamayabiliriz.
Sonuç olarak bakarsak bu iki eylemi kıyaslamak oldukça zor, en iyi yazarlar bile konuşurken kendini ifade edemez, cümleleri düzgün kuramaz. Ben bundan yola çıkarak konuşmanın daha zor olduğunu düşünüyorum.

Cevap: Konuşmakmı kolay, yazmakmı?
 

Bu soruya genel bir cevap vermek için herkes'in aynı ortamda dogup buyumesi gerek. Kimi insan kapalı bir ailede buyur konuşma yetenegi pek yoktur ama duşuncelerini kagıda ustaca döker, kimi insan daha rahattır istedigi şekilde istedigi konuyu istedigi kişiyle konuşabilir ve yazabilir. Ben kendi açımdan yorumlayayım ; Konuşmak benim için daha kolay, yazma yetenegim hiçbir zaman olmadı, yazılarda o duygu yogunlugunu ve manevi havayı yakalayamadım. Zaten bunları yazılarında yapan insanlar usta seviyesine cıkmış insanlardır bana göre. Konuşmak bana daha rahat geliyor çünkü aklıma gelenleri hemen söylüyorum ha bazen bu sıkıntı yaratıyor ama yinede genel manada bir sorun olmuyor benim için ama yazmak için bazen birşeyler yaşamak gerekiyor yani yazmak bir süreçken konuşmak anlık bir olaydır. Benim ailemden gelen genetik birşey, ben tezcanlı bir insanım öyle uzun uzun düşünüp birşeyler karalayacak kadar sabırlı değilim. Kaldı ki bu yaşıma kadar derslerimle ilgili makaleler dışında öyle duygu yüklü şeyler yazmadım daha dogrusu yazamadım çünkü o yetenek yok :) ha ama derslerimle ilgili makaleler veya notlar yazdıgımda o biraz daha kolay oluyor çünkü tarihle ilgili şeyleri biliyorum bildigim şeyler üzerine yazarkende pek zorlanmıyorum.

Cevap: Konuşmakmı kolay, yazmakmı?
 

Konuşmak daha zor olsada kolaya kaçıp kalem kağıdı eline alıp karalamak kolay çünkü içinden geldiği gibi aktarırsın karışan eden olmaz tepki verecek yada mutluluğunu belli edicek tavırlar davranışlar yok .. Konuşmak oysaki ne kadar zor olsada en temizi en güzelidir bana göre kendimce cevaplıyorum yazmaktansan önce konuşmayı konuşarak halletmekten yanayım..

Cevap: Konuşmakmı kolay, yazmakmı?
 

Aslında bana kalırsa her ikiside kolaydır. Fakat illaki bir sıraya koymam gerekirse konuşmak daha kolaydır.. Birşeyler yazabilmek adına ya hayatın eleğinden geçmiş olmak gerekir yahut müsvette sayfaları karalayıp karalayıp çöpe atmak.. Ama kendini bilen bir insan için konuşuyor olmanın provası yoktur..Hissedersin ve ertelemeden o an düşündüklerini dile dökersin bu sebeple konuşmak diyorum.

Cevap: Konuşmakmı kolay, yazmakmı?
 

Tabi ki yazmak kolay. Yazılarım ile ifade edemiyeceğim mimiklerimi konuşarak özgürce ifade edebilirim karşımda ki kişiye. Şu da var anlamıyorsa beni - anlamamakta direniyorsa (bu duruma bağlı) Tek seçimim susmak olur.. Susarım!.

Cevap: Konuşmakmı kolay, yazmakmı?
 

Konusmak cesaret ister. kabiliyet ister, cünkü olay Canlidir (:

Yazmak biraz kolaya kacmaktir. Belkide baskalarinin yazilarini kopyalayip Not'a eklemektir.

Aslinda yerine göre kullanilmalidir herseyde oldugu gibi.

Bazen yüzyüze konusmak, bazen ise olaylarin büyümemesini önlemek icin yazilmalidir.

Hepimize kolay gelsin (:

Cevap: Konuşmakmı kolay, yazmakmı?
 

İnsan bir öğrenim görmeden yazmayı bilemediği için ilk konuşur ..
Fakat yazmak Şu anlamda kolaydır insan yazınca kendini daha iyi ifade edebiliyor duygularını ifadelerini Cömert bir şekilde yazıya dökmesi daha kolay ve rahatlıktır. Konuşmak Sınıflandırılmalıdır gelişi güzel konuşmak var bir kitleye hitaben konuşmak var .. Yazmak evet yazmak daha Kolay :)

Cevap: Konuşmakmı kolay, yazmakmı?
 

Düşüncelerimizi bi kez daha gözden geçirme gibi bi şansımız olduğu için yazmanın daha kolay olduğunu düşünüyorum.

Cevap: Konuşmakmı kolay, yazmakmı?
 

konusmak daha kolaydır.yerinde,zamanında yapılırsa ifade etmek istenilen daha kolay anlaşılır.mimikler vardır,samimiyet ,ofke,ozlem,nefret anlaşılır.dusunduklerini sesli ifade etmek daha guzel hem.)fakat yazarken bu boyle degil daha zor insanın kendini ifade etmesi.

Cevap: Konuşmakmı kolay, yazmakmı?
 

Anladım ki susmak bir cüsse işi…
Derin denizlerin işi…
Serin sular en hafif rüzgârları bile coşturabiliyor..
Derin denizleri ise ancak derin sevdalar…
Derin denizlerin sükutu büyüler beni.
İçimi bir heybet hissi kaplar.
Benliğimi hasret duyguları istila eder.
Kalbim ürperlerle dolar.
Dalgalı denizler, durgun mavi denizler kadar heybetli gelmez bana.
Göklerin suskunluğu da öyle. Gök gürlemeleri, mavi derinliklerin heybetini siler diye düşünmüşümdür hep.
Sükut her zaman daha manalı, daha derindir.
Kalbe sözden çok sükuttan manalar akar.
İnsan evrendeki sükutu anlayabilseydi, kim bilir belki de söz olmayacaktı.
İnsanlar sükutun dilinden anlayacak, derin ve manalı bakışlarla konuşacaklardı.
Ve ses, sükutun heybetini bozamayacaktı.
Konuştuğum zamanlar hep acze düşmüşümdür de ondan kelama sarılmışımdır.
Evrendeki her varlıkta sükutu bir süs, bir hikmet olarak algılamışımdır.
Sözü ise ancak bir zaruret..
Hep derin denizler kadar heybetli bir sükut dinledim ondan.
Sanki durgun ve derin bir ummanın kıyısına varmıştım.
Derinliklerinde gönül ve hikmet incilerinin gülümsediği bir deniz bulmuştum.
Hayatın hiç bir kasırgası, hadiselerin hiç bir fırtınası onu dalgalandıramıyordu.
O denize imrendiğim an, gözlerim şu mısralara takılmıştı:
Gittim, gittim, denizin,
Sınır yerine vardım
Halin bana da geçsin!
Diye ona yalvardım
Bir çılgın vesvesede,
İçim didiklense de,
Olaydım o cüssede,
O’nun gibi susardım..

Gerçekten de öyle olmuştu. Sonsuza götüren bir denizin kıyısına varmıştım.
O zaman anladım ki, susmak bir cüsse işi. Derin denizlerin işi.
Sığ suları en hafif rüzgarlar bile coşturabiliyor.
Derin denizleri ise ancak derin sevdalar..
Anladım ki, derin ve esrarengiz olan her şey susuyor.
Anladım ki susan her şey derin ve heybetli.


Şems-i Tebrizi

Cevap: Konuşmakmı kolay, yazmakmı?
 

Yazarken düşünme süresi daha yüksek olduğu için yazmak daha kolaydır yada yazıyla daha mantıklı şeyler oluşturulabilir diye düşünüyorum.

Cevap: Konuşmakmı kolay, yazmakmı?
 

Öyle orta yere yazmak en kolayı. Muhatap yok, dert yok, hesap yok. Konuşmak bize zor geliyor. İnsanların gözlerine bakmayı beceremiyoruz. Derdimiz başkadır.