IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Toplum içine her doğan insanın yaşama tutunması adına attığı adımla, o ilk sesle başlayan eğitim, alışılagelmişliğe boyun eğmekten farkındalığı yitirtmiştir. Basitleştirdiğimiz yaşam düşüncesi, bir o kadar zor olan var olma mücadelesine dönüşünce başlıyoruz; neden, niçin, nasıl’ larımıza. Ocak ayı sonlarına doğru,7 yaşında olduğunu öğrendiğimiz, her çocuğa yönelttiğimiz ilk soru karne ile ilgili oluyor. Karneyi eğitimden sayıp, karşımızda duran bedenin öğrendiklerini ya da öğreneceklerini merak ediyoruz. Kendi bilgimizdeki “eğitim” kavramına yaklaştırmak adına cevap bekliyoruz.

Bilgi-eğitim, yaş-eğitim, öğretim-eğitim ve daha burada yazamayacağım kadar çok kavramla ilişkisini kurmuşuz eğitimin. Atladığımız büyük bir uçurumu farkına varmadan kurduğumuz ilişkilerle düşünmeye, yaşamaya, en önemlisi yaşatmaya başlamışız. Bu; kavramları, o kavramlarla düşünen insanları, yaşantıları sancılı kılan bir şeydir. Çözüme yaklaşımım ise düşünmeyi öğrenmenin de bir eğitimsel sürece tabi olduğunu göz ardı etmeden –eğitim-i düşünmeye başlamaktır.

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Günümüze kadar eğitimin çeşitli tanımları yapılmıştır. Ancak bu tanımlar içinde benim üstüne şiddet ile eğildiğim ‘düşünmeyi öğrenme eğitimi’dir. Bu eğitimi, içini doldurarak vereceğini düşündüğüm tek bir başlangıç yeri vardır; o da felsefe. Eğitim tanımları felsefi görüşlere göre değişmektedir. İdealizme göre eğitim, “İnsanın bilinçli ve özgürce Tanrı’ya ulaşmak için sürdürdüğü biteviye çabalardır.”(Butler, 1957: 238) Realizm’e göre eğitim, “Yeni kuşaklara kültürel mirası aktararak, onları topluma uyuma hazırlama sürecidir.” (Butler, 1957 : 344-347)Pragmatizm’e göre eğitim, “Kişiyi yaşantılarını inşa yoluyla yeniden yetiştirme sürecidir.” (Butler, 1957 : 480-487) Marksizm’e göre eğitim, “İnsanı çok yönlü eğitme, doğayı denetleyerek onu değiştirecek ve üretimde bulunacak biçimde yetiştirme sürecidir.” Naturalizm’e göre eğitim, “Kişinin doğal olgunlaşmasını artırma ve onun bu özelliğini göstermesini sağlama işidir.” (Sönmez, 1994 : 10)

Tüm bu farklı grupları da kapsayarak Eğitim Felsefesi’nin tanımını yapan Kıncal şunları söylemektedir; “Eğitim felsefesini, felsefi düşüncenin eğitim alanına uygulanması olarak tanımlayabiliriz çünkü eğitim felsefesi, eğitimi engelleyen problemleri, eğitime yön veren kavram, düşünce ve ilkeleri açıklamaya çalışmaktadır. Eğitim felsefesi, genel anlamda eğitim politikalarına ve uygulamalarına yön veren varsayım, inanç, karar ve ölçütleri inceler, tutarlılık ve anlama yönünden kontrol eder. Eğitim sistemlerinin temelinde yer alan insan anlayışını değerlendirir. Eğitimde kullanılacak yeni hipotezler oluşturmaya çalışır. İnsanın tabiatı, toplum, öğrenme gibi konulardaki felsefi ve eğitimsel yaklaşımları bir araya getirir, bunlardan bir bütün, yani bir eğitim sistemi oluşturmaya çalışır.” (Kıncal, 1996 : 117-118) Felsefenin eğitim üzerine etkisinin büyüklüğünü sadece,eğitim programlarında “niçin” sorusunun cevabını verenin eğitim felsefesi olduğunu söyleyerek bile irdeleyebiliriz. Eğitim felsefesi program geliştirmede yapılacakların gerekçesini verir. Yapılanların daha bilinçli bir şekilde yapılmasını sağlar.

Bilinçliliği koruyarak devam ettiğimizde karşımıza çıkacak olan sıralamalar kaçınılmaz bir bütünlük içindedir. Gerekli olan her şeyden önce bir hedeftir. Buradaki hedef belirlemede ölçüt görevi yine felsefenindir. Bu çalışma sonucunda, eğitim sisteminin tutarlı işlemesi, çelişkilerin en aza indirilmesi, etkili verimli çalışması gerçekleşir. Ayrıca felsefe bir bakıma insanın yaşama bakışını belirler. Eğitim de söz konusu olan şey yaşama geçirilmesiyse yaklaşımların, bakışını belirlemiş kişilere ihtiyaç vardır ve burası da felsefenindir. Felsefenin eğitim alanına katkıları olduğu gibi, eğitiminde felsefeye katkıları vardır elbet. Eğitim yoluyla insanlara bilimsel, estetik, felsefi v.b alanlarda istenilen yönde tutarlı davranışlar kazandırılır. Bunlar, hem insanların kendi felsefelerini hem de toplumsal felsefeleri geliştirmede katkıda bulunur.

Bütün bunlardan başka eğitim, bir bakıma felsefenin uygulama alanıdır. Uygulamadan elde edilenlere felsefi sistemler kendilerini düzeltip geliştirirler. Üstelik eğitim, yeni ve bilimsel bilgiyi sunarak da felsefenin gelişmesine, onda yeni alanların oluşmasına imkan ve fırsat verir. Böylece eğitim ile felsefe arasında tutarlı bir etkileşimin varlığı yadsınamaz bir gerçektir. Bu özellik, sürekli göz önünde bulundurulmalı, gereği gibi yerinde ve zamanında kullanılmalıdır. Böyle bir tutum, hem felsefenin hem de eğitimin daha tutarlı olmasını, etkili ve verimli olarak gelişmesini sağlar. (Sönmez, 1994 : 56-62)

Sonuç olarak karşımıza çıkan önemli bir soru ‘düşünmeyi öğrenme eğitimi’ni bugüne kadar alıp alamadığımızdır. Cevabı kısa süreliğine açık bırakarak bu eğitime şimdiden başlamanızı hedefliyorum!

alıntı