Vicdan Yoklaması: Sonsuz Mutluluklar ve Armağanlar - IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

PySSyCaT · 16 Nisan 2019, 21:14

1: Ne mutlu ruhta yoksul olanlara: Göklerin Egemenliği onlarındır.
Kutsal Ruh’un bununla alakalı armağanı: Kutsal Korku
Zorluklarda umudumu İsa’ya bağladım mı, yoksa kendini beğenmişçe mi davrandım?
Tanrı’nın korkunç haşmeti karşısında alçakgönüllü oldum mu, yoksa günahlarımla O’na isyan mı ettim?
Günah işlediğimde Tanrı’nın merhametine karşı büyük fakat küstahça olmayan bir güvenle, alçakgönüllü oluyor muyum?
Göksel Peder’imin çocuğu olduğum için minnettar mıyım? Oğlu’nun Kanıyla kurtarıldığım için minnettar mıyım? Kutsal Ruh’un ikamet yeri olduğum için minnettar mıyım?
Ölüm, Yargı, Cennet ya da Cehennem: Başıma gelecek bu son şeyler hep aklımda mı? Adil Yargıç önünde duracağım ve kaderimin sonsuza kadar mühürleneceği yargım için hazırlanıyor muyum?
Düyadaki kusurlu mutluluktan önce göklerdeki kusursuz mutluluğu arıyor muyum?
Bu dünyadaki hayatım arınma ve sevgi üzerine mi yoksa tatmin ve bencillik üzerine mi kurulu?
Mesih’in Kilisesi tarafından ifade edilen tüm öğretilerini alçakgönüllülükle kabul ediyor muyum?
Nasihatleri alçakgönüllülük ve minnettarlıkla kabul ediyor muyum?
Boş gururun kamçısından her zaman korkarak tüm övgüyü Tanrı’ya yönlendiriyor muyum?
Tanrı’ya karşı suç işleme konusunda kutsal bir korkum var mı? Özellikle de sakramentleri uygun olmayan şekilde almaktan korkuyor muyum?

2: Ne mutlu yumuşak huylu olanlara: onlar yeryüzünü miras alacaklar.
Kutsal Ruh’un bununla alakalı armağanı: Dindarlık
Peder’in sevgisini mirasıma yeğleyerek, Tanrı’yı diğer her şeyden çok aradım mı?
Tanrı’nın çocuğu olmaktan sevinç duydum mu? O’nun emirlerine itaat etmekten sevinç duydum mu? Mesih’in “Göksel Babanız yetkin olduğu gibi siz de yetkin olun” buyruğundan sevinç duydum mu?
Ruhsal çocuklukta büyümeyi arzuluyor muyum? Kilisedeki ve evimdeki İsa’nın, Meryem Ananın, meleklerin ve azizlerin resimlerine ve heykellerine saygı gösteriyor muyum?
Kendimi sakramentler için alçakgönüllülükle isteklendiriyor muyum? Kutsal Komünyonu hevesle ve minnettarlıkla alabilmek ve de küçük günahlar için bile sık sık günah çıkarıyor muyum (İtiraf Sakramenti)?
İsa’nın çarmıhtaki ölümü için sürekli şükrediyor muyum? Kutsal Ayin için sürekli şükrediyor muyum? Kutsal Komünyon için sürekli şükrediyor muyum? Annesi Meryem ve İlahi Merhameti için sürekli şükrediyor muyum?
Zor durumlarda Peder’in sevgisine güvenerek Takdiri İlahiye neşeyle teslim oluyor muyum?
Mesih’in Hakikatine O’nun Kutsal Kalbi’nin alçakgönüllülüğüyle tanıklık ediyor muyum?
Geçici kazançlardan önce göksel mirasımı gözetiyor muyum?
Kilise’nin ifade ettiği şekliyle ilahi yetkiye, annemin ve babamın, üstlerimin ve tüm meşru kanalların yetkisine alçakgönüllülükle teslim oluyor muyum?
Evimde her gün Kutsal Kalbin ve Lekesiz Kalbin resimlerini onurlandırıyor muyum?
Hanımefendimize karşı edilen küfürlerin telafisi için dua ediyor muyum? Bu küfürler şunlardır: (1) Rahme Lekesiz Düşmesine karşı edilen küfürler; (2) her zaman bakire olmasına karşı edilen küfürler; (3) İlahi Analığına ve insanların Annesi olmasına karşı edilen küfürler; (4) Ona karşı nefret ya da kayıtsızlık yaratmaya çalışanların küfürleri; (5) Ona direkt olarak resimleri üzerinden hakaret edenlerin suçları.

3: Ne mutlu yaslı olanlara: onlar teselli edilecekler.
Kutsal Ruh’un bununla alakalı armağanı: Bilgi
Rab’bin Çilesine karşı, özellikle de benim günahlarım yüzünden çektiği acılara karşı kutsal bir şefkat duyuyor muyum?
Çarmıh’ın ağırlığını hissettiğimde sabırla yas tutuyor muyum? Çarmıh’ın ağırlığı altında düşmeyi, günah işleyerek düşmeye yeğliyor muyum?
Günahlarım için yürekten pişman mıyım?
Kendi sefilliğimi ve lütfa olan acil ihtiyacımı bilmek için, Bilgi Armağanına açık mıyım? Bu merhamete olan ihtiyacımı daha derinden anlamama ve Rab’bin bana olan sevgisine daha büyük bir güven duymama neden oluyor mu?
Her zaman özellikle de başkalarını yargıladığımı farkettiğimde, kendime dair olan bu bilgimi (sefilliğimi ve bencilliğe olan eğilimimi)göz önüne alıyor muyum?
Nesnel günahları reddetmek veya günahkarları kınamak yerine tüm insanlığın günahları için yas tutuyor muyum? Dünyanın içinde bulunduğu durum için yas tutuyor muyum: Dine küfür, boş gurur, nankörlük, vurdumduymazlık, kibir, ateizm, cinsel ahlaksızlık, Tanrı’nın sevgi dolu kanunlarına karşı isyan, kürtaj ve ötenazi, vs.
Tövbe Sakramentini iyi ve sık bir şekilde kullanıyor muyum?
İsa’nın Kutsal Kalbine ve Meryem’in Lekesiz Kalbine Karşı işlenen suçların telafisi için gayretle dua ediyor muyum?

4: Ne mutlu doğruluğa acıkıp susayanlara: onlar doyurulacaklar.
Kutsal Ruh’un bununla alakalı armağanı: Metanet
İlk olarak Tanrı’nın yüceltilmesini ve ikinci olarak da aziz olmayı arzuluyor muyum?
Tüm varlığımla Tanrı’yı sevmeye çabalıyor muyum?
Günlük hayatımda vurdumduymazlık ve kayıtsızlıkla savaşıyor muyum?
Tanrı’nın Metanet Armağanı içinde bulunan gücü için dua ediyor muyum? Böylece kendi çarmıhımı taşıyor muyum?
Yaptığım her şeyi O’na bir sunu haline getiriyor muyum?
Tanrı ve komşu sevgimin benim içimdeki Rab’bin sevgisiyle güçlenmesi için sık sık ve de lütuf altındayken Kutsal Komünyon alıyor muyum?
Tanrı’yı ve komşumu sevmek için verdiğim her çabanın ödüllendirileceğine dair güvenim var mı?
Komşuma karşı adil ve merhametli miyim? Onlarda İsa’yı görüyor ve buna göre davranıyor muyum?
İnsan ırkının kutsallığını arzuluyor muyum? Günahkarların dine dönmesini arzuluyor muyum?
Diğer insanlara karşı duyduğum şefkatim ilk olarak onların ebedi kurtuluşunu içeriyor mu? Bu sevgim sonrasında onların dünyevi ihtiyaçlarını karşılamak için taşıyor mu?
Canlarını teslim etmekte olan ruhlar için dua ediyor muyum? Araftaki ruhlar için dua ediyor muyum?
Bu dünyada Tanrı Krallığını yansıtan adil kanunlara karşı kutsal bir arzu duyuyor muyum?

5: Ne mutlu merhametli olanlara: onlar merhamet bulacaklar.
Kutsal Ruh’un bununla alakalı armağanı: Öğüt
Göklerde ebediyen düşüneceğim Tanrı’nın en büyük niteliği olan Merhametinden sevinç duydum mu?
Sadece kalpten bir pişmanlık duyarak günah çıkarırsam beni her seferinde affedeceğine her zaman güveniyor muyum?
Tanrı’nın bir günahı affetme arzusuna inanamamanın günahın kendisinden daha kötü olduğunun farkında mıyım?
Tüm ruhların – hem günahkarların hem de dürüstlerin – Tanrı’nın merhametine tamamen muhtaç olduğuna kalpten inanıyor muyum?
Başkalarını affetme konusunda doğru kararı alışkanlıkla verip aynı şekilde kalbimi Tanrı’nın merhametine açıyor muyum? Rab’bin affetme konusundaki buyruğunu, dürüst olmayan kahya benzetmesini ve yargı gününde koyunlarla keçilerin ayrılacağını hatırlıyor muyum?
Özellikle de onların için dua etmek istemediğim zamanlar, gerekli iradeyi göstererek düşmanlarım için dua ediyor muyum?
Her zaman O’nun Merhametine güvenerek, ıstırabıma rağmen Tanrı’ya hizmet etmeye devam etmek istiyor muyum?
O’nun merhametini suistimal etmemek için tüm küstahlıklardan kaçınmak için çabalıyor muyum?
Bizim çağımız için olan özel yöntemlerden faydalanıyor muyum? İlahi Merhamet resmi, tespih duası, novenası, merhamet saati, diğer ibadetler ve adanmalar.
Onları boş gururla kirletmeden maddi merhamet işleri yapıyor muyum? [Açları doyurmak, susuzlara su vermek, çıplakları giydirmek, hapistekileri teselli etmek, evsizlere barınak sağlamak, hastaları ziyaret etmek, ölüleri gömmek.] Tüm ruhlar için her zaman mümkün olan ruhsal merhamet işlerini alışkanlıkla yapıyor muyum? [Günahkarı azarlamak, bilgisizleri bilgilendirmek, kuşkulu insanlar öğüt vermek, kederlileri teselli etmek, yapılan yanlışlara sabırla katlanmak, verilen zararı affetmek, ölüler için dua etmek.] Selam Sana duasını sık sık ve iyi bir şekilde okuyor muyum: “biz günahkarlar için… ŞİMDİ… ve ÖLÜM SAATİMİZDE dua et. Amin.”

6: Ne mutlu yüreği temiz olanlara: onlar Tanrı’yı görecekler.
Kutsal Ruh’un bununla alakalı armağanı: Anlayış
Göksel lütuflara açık bir çocuk yüreğine sahip olmak uğruna günahlardan iğreniyor muyum?
Dünyevi zevkler yerine ruhsal sevinci ve göksel teselliyi tercih ediyor muyum?
Günah tarafından esir alınmamak için iffetli ve ayık yaşıyor muyum?
Tüm erdemlerin mükemmelliği olan saf bir kalbi arzuluyor muyum? Sadece Tanrı’nın kalbimin derinliklerine sızabileceğinin farkında mıyım? Tanrı’nın kalbimi arındırması konusunda itaatkar mıyım?
İsa’yı takip etmek uğruna kendimi inkar ediyor muyum? Dua etmem gerektiği gibi etmek için kendimi inkar ediyor muyum? Üzgün hissettiğim zamanlarda duada kalmak için kendimi inkar ediyor muyum? Üzgün hissettiğimde Tanrı’nın iyiliğini tüm kalbimle duyurmak için kendimi inkar ediyor muyum?
Tanrı’nın verdiği ilhamlar ve sezgiler beni daha çok alçakgönüllü yapıp arınma isteğimi artırıyor mu?
O’nu tanımak ve böylece O’nu sevmek uğruna, Anlayış armağanı için Tanrı’ya alçakgönüllülükle yalvarıyor muyum?

7: Ne mutlu barışı sağlayanlara: onlara Tanrı oğulları denecek.
Kutsal Ruh’un bununla alakalı armağanı: Bilgelik
Bilgece davranıyor muyum: O’nun çocuklarından biri olarak sayılmak uğruna bu dünyanın değil Mesih’in huzuru için her şeyi feda ediyor muyum?
Bu dünyada O’na imanla hizmet ettikten sonra, ilk önce O’nun şanını ve ikinci olarak göklerde O’nunla birlikte sonsuz mutluluğumu arzuluyor muyum?
Yücelerden gelen Bilgelik armağanı için dua ediyor muyum?
Bu dünyanın huzurunu ve Mesih’in huzurunu ayırt edebiliyor muyum? Rab’bin sözlerini hatırlayın: Size huzur bırakıyorum, size kendi huzurumu veriyorum. Ben size dünyanın verdiği gibi vermiyorum.
Başkalarıyla olan ilişkilerimde kendi isteğimin değil Tanrı’nın isteğinin olmasını istiyor muyum? Başkalarını İsa’ya yakınlaştırmak uğruna kendi bencil eğilimlerime ölüyor muyum?
Tanrı çocuğu olmanın yanında tüm dünyevi zenginliklerin hiçbir şey olmadığını biliyor muyum? Ödülümü ve mirasımı bu dünyadan değil fakat bir sonrakinden bekliyor muyum?
Mesih’in gerçek huzuru için kendi isteğimi ve dünyevi varlıkları sevinçle feda ediyor muyum? Kendi isteğimi kutsal bir şekilde reddedişim birlikte yaşadığım ve çalıştığım insanlara gerçek huzuru getiriyor mu?
İnsanlar, sözlerimle ve eylemlerimle benim bir Mesih takipçisi olduğumu ve yuvamın göklerde olduğunu fark ediyorlar mı? Yüreğimin dünyevi şeylere değil tamamen Mesih’e adandığını fark ediyorlar mı?

8: Ne mutlu doğruluk uğruna zulüm görenlere: Göklerin Egemenliği onlarındır.
Kutsal Ruh’un bununla alakalı armağanı: Tüm Armağanlar
O’nun Hakikati ve Adaleti için acı çekerek Mesih’e olan bağlılığımı kanıtlıyor muyum?
Mesih için çektiğim acılar sevgide kusursuzluğa ulaşıyor mu? “Eğer bütün malımı sadaka olarak dağıtsam ve bedenimi yakılmak üzere teslim etsem, ama sevgim olmasa, bunun bana hiçbir yararı yoktur.” (1. Kar. 13:3)
Hakikatle yaşamak, adaleti aramak ve kutsallık peşinden koşmak için acı çekerken imanlı kalıyor muyum?
Tanrı’nın doğruluğunu ve adaletini duyurmak için acı çekerken bu doğruluk ve adalette kalıyor muyum?
Çarmıhlarımı zoruma gitmeden kabul ediyor muyum?
Şeytanın yalanlarını reddederek ve Tanrı’nın sonsuz iyiliğini ve doğruluğunu ilan ederek yüreğimde Tanrı’yı yüceltiyor muyum?
Günümüzde dünyadaki adaletsizlik yüzünden azap çeken tüm ruhlarla birlik içinde ve uygun olarak yaşıyor muyum?
Mesih’i takip etmek için dünyevi zenginlikleri ve saygınlığı kaybettiğimde neşe duyuyor muyum?

“Bana olan bağlılığınızdan ötürü insanlar size sövüp zulmettikleri, yalan yere size karşı her türlü kötü sözü söyledikleri zaman ne mutlu size: Sevinin, sevinçle coşun, çünkü göklerdeki ödülünüz büyüktür. Çünkü sizden önce yaşamış olan peygamberlere de böyle zulmettiler.”

Aziz Petrus:
“İyilik edip acı çekmek (eğer Tanrı’nın isteği buysa) kötülük yapıp acı çekmekten daha iyidir. Nitekim Mesih de bizleri Tanrı’ya ulaştırmak amacıyla doğru kişi olarak doğru olmayanlar uğruna, günahlarımız için kurban olarak ilk ve son kez öldü. Bedence öldürülmüş, ama ruhça diriltilmiştir.”(1. Petrus 3:17-18)
Aziz Pavlus:
“Lütfum sana yeter. Çünkü gücüm, güçsüzlükte tamamlanır. İşte, Mesih’in gücü üzerimde bulunsun diye güçsüzlüklerimle sevinerek daha çok övüneceğim.” (2. Kor. 12:9)
“Ruh’un kendisi, bizim ruhumuzla birlikte, Tanrı’nın çocukları olduğumuza tanıklık eder. Eğer Tanrı’nın çocuklarıysak, aynı zamanda mirasçıyız. Mesih’le birlikte yüceltilmek üzere Mesih’le birlikte acı çekiyorsak, Tanrı’nın mirasçılarıyız, Mesih’le ortak mirasçılarız. Yargım şu ki, bu anın acıları, gözümüzün önüne serilecek olan yücelikle karşılaştırılmaya değmez.” (Rom. 8:16-18)
“Ama Tanrı’nın hizmetkarları olarak olağanüstü dayanmada, sıkıntıda, ihtiyaçlarda, elemlerde, dayakta, hapiste, karışıklıklarda, emek verirken, nöbet ve oruç tutarken; iffetli yaşayışta, bilgide, özlemde, sabırda, iyilikte, Kutsal Ruh’ta, içten sevgide; gerçeğin ilanında, Tanrı’nın gücünde; sağ ve sol ellerimizde doğruluğun silahlarıyla, onur ve onursuzlukta, kötü ün ve iyi ünde, kendimizi her durumda örnek gösteriyoruz. Aldatanlar sayılıyorsak da dürüst kişileriz. Tanınmayan kişiler gibiyiz, ama iyi tanınıyoruz. Ölümün ağzındayız, ama yine de yaşıyoruz. Dövülüyorsak bile öldürülmüş değiliz. Kederliyiz, ama her zaman seviniyoruz. Yoksuluz, ama birçoklarını zengin ediyoruz. Hiçbir şeyimiz olmasa da her şeye sahibiz.” (2. Kor. 6:4-10)
Yeter ki, duyduğunuz müjdenin verdiği ümitten kımıldamadan, imanda temellenmiş ve yerleşmiş olarak kalın. Ben Pavlus, gök altındaki bütün yaratılışa duyurulan bu müjdenin hizmetkarı oldum. Sizin için acı çektiğime şimdi seviniyorum. Mesih’in, kendi bedeni olan inanlılar topluluğu uğruna çektiği sıkıntılardan eksik kalanlarını kendi bedenimde tamamlıyorum.” (Kol. 1:23-24)

Aziz Faustina:
(Aziz Faustina’nın günlüğü, #697)
“İsa, çekilen acıyı sevdiğimi ve acılar kasesini son damlasına kadar içmek istediğimi biliyorsun; buna rağmen doğam gereği ürperdim ve garip bir korkuya kapıldım. Fakat anında Tanrı’nın sonsuz merhametine olan güvenim bütün gücüyle uyandı ve geri kalan her şey, güneşin ışınları karşısında karanlıkların kaybolduğu gibi kaybolmak zorunda kaldılar. Ey İsa, İyiliğin ne kadar da yüce! Çok iyi tanıdığım sonsuz iyiliğin sayesinde ölümün gözlerine cesaretle bakabiliyorum. Tanrı’nın izni olmadan başıma hiçbir şey gelmeyeceğini biliyorum. Bütün yaşamım boyunca, ölüm saatimde, dirilişte ve ebediyen Senin sonsuz merhametini övmek istiyorum.”

Aziz St. Padre Pio’nun Raffaelina’ya Nasihatleri:
(4 numaralı mektuptan alıntıdır, Pietrelcina, 11/4/1914 vurgu ve numaralandırma editör tarafından eklenmiştir.)
Hepimiz Tanrı tarafından asil vaizlik havariliğine [1] ruhları kurtarmak ve [2] O’nun şanını yaymak için çağrılmadık. Dahası, bu iki yüce ideale ulaşmak için tek yolun bu olmadığını hatırla. İnsan, gerçek Hristiyan yaşamı yoluyla, “Krallığının gelmesi” için, O’nun adının “yüceltilmesi” için, “ayartıya yönelmemek” için ve de O’nun “bizi kötülükten kurtarması” için durmadan dua ederek [1] Tanrı’nın görkemini tanıtabilir ve [2] ruhların kurtuluşu için çalışabilir.
Senin yapman gereken de budur, kendini bu amaç için sürekli olarak Rab’be sunmalısın. Kötüler için dua et, kayıtsızlar için dua et, hatta coşkun ruhlar için de dua et ama özellikle de yüce Papa için ve çok şefkatli annemiz olan Kilise’nin tüm ruhsal ve maddi ihtiyaçları uğruna dua et. Özellikle de birçok kafir ve imansız uğruna çıktıkları misyonda [1] ruhların kurtuluşu ve [2] Tanrı’nın şanı uğruna çalışanlar için dua et.
Sana zaten açıkladığım bu sonuçlara [Tanrı’nın şanı ve ruhların kurtuluşu] kendini tamamen adaman ve ikna edebildiğin kadar çok insanın kendini adamasına yardımcı olman için sana tekrardan öğüt veriyorum. Emin olabilirsin ki bu Tanrı’nın kilisesinde herhangi birinin yapabileceği en yüce havarisel görev şeklidir. Tam olarak İsa’nın bize söyledikleri olan bu önerime sadık kal ve şeytanın sana aksi yöndeki tekliflerine kulak asma.

İsa Aziz Faustina’ya anlatıyor: Çarmıh
(Aziz Faustina’nın Günlüğü, #446)
O zaman İsa’yı çarmıha mıhlanmış şekilde gördüm. Bir süredir çarmıha gerilmiş durumdaydı, o zaman onun gibi çarmıha gerilmiş birçok ruh gördüm. Bunun üzerine ikinci ve üçüncü kez ruh kalabalıkları gördüm. İkinci kalabalıktakiler çarmıha gerilmiş değillerdi fakat çarmıhlarını ellerinde sıkı sıkı tutuyorlardı. Üçüncü kalabalıktakiler ne çarmıha gerilmişlerdi ne de çarmıhlarını ellerinde tutuyorlardı, onu arkalarında sürüklüyor ve mutsuz görünüyorlardı. Ve İsa bana şöyle dedi : “Şu ruhları görüyor musun? “Çektikleri acılarda ve aşağılanmalarında bana benzeyenleri? Onlar görkemde de bana benzeyecekler. Çektikleri acılarda ve aşağılanmalarında bana daha az benzeyenler, görkemde de bana daha az benzeyecekler.”
Çarmıha gerilmiş olan ruhların çoğu ruhban sınıfındandı. Haça gerilmişler arasında tanıdığım bazı ruhları da gördüm ve bu beni çok sevindirdi. O zaman İsa bana : “Yarın derin derin düşünürken bugün gördüklerini düşüneceksin” dedi. Ve İsa birden yok oluverdi.

Benzer Konular
Konu	Konuyu Başlatan	Forum	Cevaplar	Son Mesaj
Sonsuz Mutluluklar	PySSyCaT	Dualar (Hristiyanlık)	0	07 Nisan 2019 19:38
Vicdan Yoklaması: 10 Emir	PySSyCaT	Dualar (Hristiyanlık)	0	07 Nisan 2019 19:37
Askerlik yoklaması kalkıyor	PauL	O Şimdi Asker!	0	31 Ocak 2012 11:32

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu gereğince sitemizde telif hakkı bulunan mp3,video v.b. eserlerin paylaşımı yasaktır. Yasal işlem olması halinde paylaşan kişi yada kişilerin bilgileri gerekli kuruma verilecektir.