Kendi idam sahnesi...
çar'in baskı döneminde, arkadaşlarıyla bir sohbet grubu kurmuştu.Yakalandi.
28 yaşında idam isteğiyle yargılandi. Mahkemenin sonucunu beklediği gece
hücresinden alindi. ölüm kararı yüzüne karşı okundu.Papaz günah çikarttırdi.
Gözleri kapali olarak bir direğe bağlanıp,müfreze karşısına geçirildi.
"Ateş" emrini beklerken gerçek karar bildirildi kendisine...Aslinda mahkeme
8 yil hapis vermiş, çar bunu 4 yila indirmişti; ama ona ders olsun diye böyle bir gösteri planlanmıştı. Böylece "ölüm"le tanışti; oysa bu sefil oyunda asil keşfettiği şey, yaşam"di. Stefan Zweig'a göre 4 yil sonra yaralı parmaklarından zincirleri çikardıkları zaman sağlığı bozulmuş, şöhreti uçup gitmişti, ama kırık dökük bedeninden her zamankinden daha parlak fışkıran tek bir şey vardi.
Yaşama sevinci...
Durumu en iyi anlatan cümle Nietzsche'nindir: "Hayatı kaybetmenin kıyısına yaklaşanlar, onu daha iyi tanırlar."
alıntıdır