Çevrimdışı

Eskiden padişahlar devlet işlerinde dini hükümler vekavramları kural olarak alıyordu.Cumhuriyetin kurulma amacı zaten laiklik demokrasi halkın vicdanen özgür devletin kurallarını bağımsız hukuk kurallarına göre belirlemesidir.Sonraki zamanlarda Fransızca bir kelime olan “Laik”in kelime anlamı; ruhanî olmayan kimse, dinî olmayan şey, fikir, müessese, sistem,prensip)bu kelimenin “lâ dinî = din dışı” diye türkçede tercüme edilmesi farklı görüşleri ortaya çıkarmıştır.
Laik hukuk deyince, esaslarını dinden almayan hukuk; laik devlet deyince dini inanç ve esaslara dayanmayan devlet anlamındadır.
Laiklik, devletin dine ve dinin devlete bağlanması sisteminin her ikisine de aynı derecede karşı ve her ikisini de ortadan kaldıran üçüncü bir orta ve denge sistemidir. Bu sistemde din ve devlet birbirinden ayrılır ve her biri diğerine karşı otonomdur.
Laik sistemde din ile devlet birbirine rakip değildir. Her ikisi de insanın iyiliği emniyeti, huzur ve rahat içinde yaşaması içindir.
Laik sistemde din siyasete karışmaz, devlet faaliyetlerine direktif vermez, dindarları aleyhe teşvik etmez; devlet de dine karışmaz, dine müdahale etmez. Ancak, bu devlet, toplumun dinî ihtiyaçlarını temine yardım etmez demek değildir. Halkın dinî ihtiyaçları da vardır. Diğer ihtiyaçlarda olduğu gibi devlet bu ihtiyaçlara da yardım etmeye ve bunları düşünmeye mecburdur. Bugün batı ülkelerindeki Kilise vergisinin varlığı bu düşünceye dayanır.
Din özgürlüğünün ve bundan doğan hakların hem dînî taassuba, hem de siyasî taassuba karşı korunması gerekir. Bunun için gerekli tedbir laikliktir.
Batılı ülkeler hukukunda laiklik, din ile devletin ayrılması ve devletin din, dinin de devlet işlerine karışmaması; ülkede mevcut din ve mezheplere karşı devletin tarafsız olması; bunlardan hiçbirine, diğeri aleyhine olarak özel imtiyaz tanımaması; buna karşın dinin de devlete karşı, nispeten bağımsız olarak manevi hayatın düzeni olarak hüküm sürmesidir. Şu halde laiklik ne dinsizliktir, ne de din düşmanlığıdır.
Laiklik sadece devlet ve kamu faaliyetleri alanına ait bir prensiptir. Ferdin kişisel ve manevi hayatı bu prensibin dışında kalır.