| Ölüme Bir Adım
Adınla başlıyorum şiire; James,
terkinde zamanın
gizine düş'tü tin
nefesin s'esime...
Hayatı şaşırtmaya devam ediyorum
bir yaşıma daha girdim
yirmi altı yıllık düş sancısı dökülen avuçlarına
kelime kelime çürüyen gerçeğe varamadan...
Ah! James...
Ne çok diledim
ne çok dilendim ölümü, avuç açıp hayat avlularında
ki adım'dı
babamın kuyuya bıraktığı
bir dilek'tim
annemin düşürdüğü
yanlışlıkla hayata...
Ah! James...
Bu gidişle, geç kalacağım ölüme!
Tehlike anında camı kırıp okunacak şiirler yazmak istedim
içimden geçen hayatın içinden geçmek istedim
dünya kaç bucak bilmek istedim, bir keresinde
niyetimi bozmak istedim
bir yandan yazarken
diğer yandan kendimden silinmek istedim...
Bazen susmak ağız dolusu, bazen de James
baba ol istedim yetim dizelere...
Ama en çok;
bu şiire gömülmek istedim!
Bilirsin,
ölmek; huyumdur.
Ki hastalığı yaşamak olanın
ölümdür tek ilacı...
İntihara gebe bir maviyim şimdilerde
bu yüzden siyah şiirler kusuyorum.
Acı beni çekiyor / mıknatıs gibi
acı ki çektikçe uzayan / bir sakız gibi...
Tanrı'nın son adı sen ol istiyorum James,
adını dikip hayatıma
yeniden doğmak istiyorum.
Yırtık ceplerimden dökülen masallarımı toplamış gelirken
kendimi kaybettiğim yerden
beni bul istiyorum.
Hergün yeni bir intihar meyvesi veriyor
ruhumun bağlandığı dilek ağacı...
Hayata açan kelimelerim harf harf d/üşüyor
harfler düşünce ölürler mi James?
Hiçbir şey aynı kalmasın istiyorum / harfler dışında
ve sen beni her öldüğümde kelimelerimden tanı!
Söylesene James
bir şiirin sonunda, biten
şair midir?
Saat de geç olmuş
ölmeliyim bu şiirden!
Altanlam: James; etrafa saçılmış çocukluk masallarını topla***** gelen hayâli bir doğum günü kahramanıdır.
Babası varken yok olan herkesin kendi içinde uyuttuğu bir James'i vardır, çünkü bu yalana ihtiyacı vardır.
Her yıl aynı zamanlarda yaşama sebepler taşıyan James, gün gelecek kendi yokluğu altında ezilecektir
ve James'in çocukları hep aynı yalanı söyleyeceklerdir;
' Babam öldü. '
Dilek Akın
Ekim '09
Yirmialtıyaşsenfonisi
|