Çok sevmek yetmezmiş, Değer yargısını korumak için.
Bazen oturup karşısında küfretmekmiş,
Bütün hayatın kahpe oyunlarına.
Karşısında küçülmek gerekirmiş
O sahte bedenin içinde yaşamak için.
Sıradanlaşmakmış sözcüklerde,
Sevdiğini anlatabilmek için.
“Seni seviyorum” diyip
Sabahında başka bir tenin kokusunda uyanmakmış.
Ona kendini değerli olduğunu göstermek için
Gözünün yaşına bakmamakmış,
Kapında köle olması için.
Hayatının yarısı “o” olmamasıymış
Nasıl olsa bir gün yokum derken
Bir yedeğini taşımakmış kalbin
Gidenlerin acısını sindirmek için
Şimdi durup etrafına bakıp,demeliymiş
Kim ve ne için?