Bulaşıcı bir hastalık gibiydin içimde..
Zaman ilerledikce,ben büyüdükce,sen büyüdün içimde..
Hayat her doğan yeni günü serdikce önüme,anladım ki büyümüşüm seninle birlikte..
Büyümüş içim sen küçüldükçe..
Ben yığınla hüzün biriktirmişim içimde..
Anlamadım!
Ya da anlatamadın bana masum sevişmelerini..
Hep bir eksiklik mevcuttu unutkanlık kokulu kağıtlarımda,
Ve her satırda bir adamdan bahsediyordu çıldırmışcasına..
Adı yok gibi!
Bir bilinmezlik cümlesiydin sen,öznesi hiç olmayan..
Benim kalp ağrılarım vardı satır sonlarında ve dudaklarımda korkaklık.
Oysa ne severdim sen'le başlayan cümleleri,sonu gelmese bile...