Sanki her şey bana inat gelişiyor
insanlar bana inat
bana inat dostlarım
ağaçlar, olaylar
sıkıyor,
eziyor beni
bir de sevdiğim var
teselli beklerim bakışlarından
teselli verir sözleri
inanmam ya
o da bana inat bugünlerde sanki
bilin
ben yıkılmayan bir çınarım rodop dağlarından
çok rüzgarlar geldi geçti yapraklarımdan
çok fırtınalara göğüs gerdi dallarım
ben bana değil
bana inatların acizliğine ağlarım
yoların taşları
diş bilemesin boşuna
onların kötülüğü
boğulur ayak altı taşlarımda
dikenler siz de boşuna diş bilemeyin
istemem görmek gözyaşınızı ellerimin nasırında
ben ekmeğimin hamurunu alın terimle karmışım
bu ömrü ben engellerle savaşarak yaşamışım.
nasıl olsa
havalar benim yürekliliğimin yansıması değil
bulutların dostluğu
düşünmedim hiç hangi anlarda
hep gül, gül desek de onlar değildir en güzel çiçekler
sevinç bulamazsınız her gülen yüzün altında
ben
hiç kimseye imrenmeden yaşadım ömrümü
gülmesem de
içim sevgi dolu
vicdanımdır davranışlarım
sabrın lütfüdür, seyrek söylerim sözümü
kimseye kendimi anlatmak gereği duymadım
yeter bana anlayanlarım..