Çevrimdışı

Geceleri kimindir sokaklar .
Senin ?
Benim ?
İçenlerin .. Etlerini satanların ?
Yada kenar mahallelerde damarına zehiri kökleyenlerin mi ?
Hayır .
Tabii ki , hiçbirinin .

Kafanı ‘yapmakta olduğun her neyse’ kaldırıp baktın mı binalar arasına ?
O kadar gitme , içerilere ; ‘yollara bak .’ :

“ Sokak Lambaları ”

Kim inanır ki buna .
Şehrin her yerindeler ..

10 metre. 20 metre. Sonra bir tane daha .
Bir tane daha ..

Kime benzetsem onları , tutmuyor .
Gördükleri ve güçleri ;
Kelimelerin boyunduruğunu çoktan kırdı bile .

Bir tane de buradaymış .
Bir tane daha .
‘Sokağa bıraktım kendimi’ .

Ahh , nasıl olur , bir tanesi sönmüş ..
Altında gazete kağıdına sarılı şişeyi üzerine boşaltan bir adam .
Adımlarımı hızlandırayım diyorum . Bir şey durduruyor ,
‘neden karanlıkta’ ;
10 metre sonra bir tane daha var , yahu ..
Kızıyor :

“Sen gecenin sonsuzluğunu , acıyı tatmışken ,
birinin seni sorgulamasını kabullenir misin ?
Gece de benim , ışık da .
Güç de benim acı da . ”

Şişeyi kaldırıp , uzatıyor .
Tadına bakıyorum ; boğazım eriyor sanki .
Gülüyor :

- Bak artık gecenin hakimi tek ben değilim .
Sonsuz acı bedenine değdi .

Anlamıyorum onu .
Koşarak gidiyorum . Derin bir uyku , sıradan günler ..

Son birkaç gündür fark ettim de ;
‘ geceleri hep karanlıkta yürüyorum ’ . Bir daha karşıma çıkmadı o adam .
Bıraktığı buruk bir tat , acı ;
Ve sonsuz güç ..

__________________
Her$eyimi saf dı$ı ßıraktım korkularımı ßiLe sancıLarım ipi kopan ßir Oltanın ucunda kaLdı ßeLki'de ßir ßaLığın ßoğazında sakLı..