| men'al
insan kaç kez yaşar kendine; aşk ne zaman gitmeye kalkar da gücü yetmez
kendime bile söyleyemediklerim, kâh yalandı, kâh eksikti...
e o zaman bir ****** çocuğu büyüse, dese ki kaos var!
dese ki ulaşamıyorum? -arıyorum ama
kaç kendini bile kendinde bulamayan ihtiyaç molası!
kaç bu şehrin seni ona götürenlerinden!
çünkü içimdeki ayıp, içimdeki tehdit, içimdeki kimya her akşam birini kaldırdı uykusundan
neyse
bu saatte seni bulamam
hiç ölmemiş gibi yaşamaya devam edeceğim.
ararsan, seni özlediğim yerdeyim;
-menâl.
|