| Metin Celal Şiirleri
ADIM ÖLÜM
bu şehrin koynunda süzülen benim
çığlığım kırbaçlayan geceyi
tükenmeyen, kırılmayan
neden hep sedef kakmalı bıçaklar
neden derviş ahı gibi bir bordo gül
neden gümbür gümbür süzülüşü dudaktan
evet biliyorum siz de düşkünsünüz maviye
biliyorum bordo gül kanı anımsattı
soldu çiçeği şarkınızın
ama nasıl söylemeli
bu şehrin koynunda süzülen benim
ister kan olur otururum gözlerinize
ister kör kurşun sokaklarda
bu şehrin koynunda süzülen benim
ne kadar gizleseniz de adımı mektuplarda
tüm fotoğraflarda varım
bir ucu kırık biraz mahzun
çünkü bu şehrin koynunda süzülen benim
benim kuyruklarda sizi bekleyen
her an her yerden çıkan
karanlık köşelerde
gecenin içinde
ve her kapının ardında
benim sizi bekleyen
Metin Celâl
----------
Irmaklar Gibi Savrulup
kalçalarında dolaşan parmaklarım kendine uygun bir geçit arıyor
esirgeyecek, bağışlayacak, coşkuyla kabul edecek
bir düz anlam, hayatın kendisine giriş arıyor
parmaklarım benliğine dokunmak istiyor
o dar koridordan geçip yüreğine ulaşmak, ellemek, avuçlamak
kıpırdanıyorsun, hafifçe kayıp onları alıyorsun
sende kayboluyor ruhumun bir parçası
her hareketin bir cevap oluyor
bitmesin diye uzun bir monoloğa başlıyorum
biliyorum güçlü olacak karşılığın
tüm bedenini savuracaksın parmak ucumda
tek temas noktamız o olsa da
en küçük hücremize dek yekvücut olduğumuzu bileceğiz
terimiz, tenimiz ve belimizle
|