Aslında susmayı ne çok sever gözlerimiz…
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Yüreğimizin kendimize kalan yanıdır içimizde mırıldandıklarımız…. Hep nara atmayı severiz cümlelerimiz de…
üstünü örteriz kalan yanımızın…
Neşeye vurulur, ağlayan kahkahalarımıza sevdalanırız…Yalancı Sohbetlerimizde yalan olmayı bir halt sanarız….belkide…belkide böyle avuturuz biliriz de kendimizi
Sessizliğe tutunuruz düşmemek için kalan yanımıza…
Aslında susmayı ne çok sever gözlerimiz.;
Düşmemek için birbirimizin gözlerinden…
Gitmemek için dar ağacına, asılırız içi kof lafların ucuna bucağına..
Sonra da satarız beş kuruşa…
Yalandan da olsa…
Bu yazı hüzün barındırmıyor içinde..Hüzne yol vermek adına temyize götürüyor haklarını…Kalan yanımıza gömdüğümüz , gün ışığına binbir eziyetle çıkardığımız yasak hüznümüze… basit klişe dirayetsiz eli kolu cılız dediğimiz hüznümüze.
Nasıl sevebilirdik birbirimizi…
Kaynaşmak bu kadar basit mi bunca yalanın içinde… ?
Aşk o kadar düşüncesiz mi? Kostümünü giymeden nasıl bağlayabilirdi bizi kendisine ?
Ahh kalan yanımız…
Sen olmasan nasıl caka satardık ağlayan kahkahalarımızla biz birbirimize…
Alıntı