Çevrimdışı

Gerçek mümin, kalbini bir olan Allaha bağlamıştır. Biricik hedefi O´nun
rızasıdır. Müminin hedefi gibi hayatında da birlik vardır; iki yüzlülük
yoktur. Mümin iki farklı halde bulunmaz, bir doğru bir eğri konuşmaz; sabah iyi akşam kötü olmaz.

Edep ve güzel ahlâk bir bütündür. Edepli insanın bütün işleri, ibadetleri,
hal ve hareketleri güzeldir. Onun her şeyi temizdir. Sevgisi her şeyi sarar
ve o şeyi sevimli yapar. Edepli müminin Yüce Allah´tan aldığı terbiye,
hayatının her safhasında kendisini gösterir. Bu terbiye içinde onun sevgisi
ve dostluğu kadar, kızması ve kavgası da güzeldir. Çünkü kızması Allah
içindir. Kavgası da edep içinde olur.

Bir insanın gerçek yönü ve olgunluğu dar ve zor anlarda belli olur. İnsanın
kavgasını ve haksızlığa karşı davranış biçimini görmeden hakkında iyi veya
kötü dememelidir.

Edepli insan, hakkını ararken hak yemez. Kendisini savunurken, düşmanına
haksızlık etmez. Haksız ise, nefsine yan çıkmaz, hakka boyun eğer, karşı
tarafı tasdik eder. Haklı ve güçlü iken yapacağı iki şey vardır. Ya af, ya
adalet. Ötesi, edebe sığmaz.

Edepsiz insan ise haksız iken kendisini haklı göstermeye çalışır. Zalim iken
kendisini mazlum gösterir. Alacağı bir ise bin ister. Susacağı yerde
cazgırlık eder. Edepsiz insana dost olmak da düşman olmak da zordur. Onunla
hiçbir şeyin tadı tuzu yoktur.

Bazı insanların dışı hoştur, ama içi boştur. Bu kimseler, insanların gördüğü
işlere çok önem verirler, fakat işin asıl kısmını ihmal ederler.

Dengeli mümin ahiret işleri gibi dünya işlerini de güzel yapar. İbadeti
güzel, işi bozuk olan kimse örnek insan değildir. Onda noksanlık ve hastalık
vardır. Kılık kıyafetine ve dünya işlerine son derece dikkat edip de,
kalbini ihmal eden, ahiretini unutan ve ibadeti önemsemeyen kimse de
dengesizdir, noksandır.
(Keşfu´l-Mahcûb)

Edep bir tac imiş Nur-u Hüda´dan
Giy ol tacı, emin ol her beladan...