| Çürümüş Yastığın
Bak bitti kelam, tükendi kalem.
ait olmadığım bi yerde düşünürken
akar dedikleri zamanın nasıl hızlanacağını,
her gece başka bi yastıkta bırakıyormuşsun saç tellerini...
''''takip etsem bulurmuyum?'''' diyorum.
oysa sen;
ardından temizlenen yastık kılıflarına sığınıyormuşsun.
-güya sancını dindirmek
(ki bu iyi gelmekden ziyade daha fazla acıtır sadece
bi çok insanın deneyip kesin sonuca vardığa tek
hükümdür bildiğim kadarıyla) amacın-
bense gitmesin diye kokun çürümeye bıraktım yastığını,
hangimiz ihanetin ''tescilli namussuzuyuz'' sevgili?
çürüsün etin!
fz...
|