Çevrimdışı

“14 Kasım 1983.

Bağımsızlıktan bir gün önce.

Denktaş kürsüye çıktı...
KKTC’yi ilan edeceğiz dedi.
Benim partim CTP...
Acilen toplandık.
Sert tartışmalar yaşandı.
Neticede oylama yapıldı.
Ben hayır oyu kullandım.
Hatta, büyük çaba harcadım...
Evet çıkmasın diye.
13 hayır çıktı.
14 evet çıktı.
Bir oyla kabul edildi.
Eve döndüğümde ağladım.
Hayatımda ilk kez ağladım.
Hayır denmeliydi.”
*
Mehmet Ali Talat’a ait bu sözler... “Talat’ın Kıbrıs’ı” isimli kitapta anlatmıştı, o günkü duygularını...
*
Sonra ne oldu?
“Hayır” dediği, kurulmasına
“evet” dendiği için üzüntüsünden
ağladığı KKTC’ye önce başbakan,
sonra cumhurbaşkanı oldu...
Koltuğa “hayır” demedi.
*
Sonra ne oldu?
Kurulmasına “hayır” dediği KKTC’nin kepenklerinin kapatılması anlamına gelen Annan Planı’na “evet” dedi; ahaliden de “yes be annem” demesini istedi.
*
Hayır’ı dedirtememişti.
Yes’i dedirtti.
*
Sonra ne oldu?
“Hayır” diyen taraf AB’ye girdi.
Sadece girse gene iyi...
Veto hakkına kavuştu.
KKTC’ye ambargo kaldırılsın mı sorusuna da, doğal olarak “hayır” dedi.
*
Sonra ne oldu?
Bizim tarafta nihayet jeton düştü.
“Annan’ı da al git” dendi.
*
Dendi ama...
Geçti Brüksel’in pazarı!
Sür eşeği Girne’ye be annem.

KAYSERİ NOTU:
Burnumuzun direği kırılıyor.
Bu kokuyu alın artık.
Bir an önce seçim...
Lütfen, acilen.

__________________
Rakı geçmişe, bira şimdiye, şarap geleceğe içilir..