| Yaralarını Kendine Sakla...
Bir gül yaprağı gibi yaşam ayaklar altında nereye baksan hüzün konar gözlerine yıllardır ki ırmağı yaralı canevinin akıp gider sancıyarak mevsimlere çekilir bir köşeye seyredersin sessizce sessizlik ki, içine gömdüğün o derin çığlık ay küs, kayıp iz sürdüğün samanyolu güneş de doğmuyor yüreğine artık yüz üstü bırakıp gitti gecelerde yıldızlar ah! nereye baksan tül kanaması ince sızılar kör karanlıklardasın ey kalbim uçurumlar kadar derin ve yalnız Bir gül yaprağı gibi yaşam ayaklar altında
günahkârsın ey kalbim, günahkar bütün mevsimleri sevmekten suçlusun bütün insanları sevmekten sevmelerin ki, kıyametten beter anlaki affetmiyor hayat yüreğiyle oynayanı bir elinde ölüm fermanı vuruldun, vuruldun işte ey kalbim
sevda bir yana düştü, hüzün bir yana
hayatın aaafi kendine, efkârı sana kaldı
ay kanaması
ince bir ışığın kavşağında
üşüyen bir serçe titremesi şimdi
yaralı yalnızlığın
incitir durur bakışlarındaki ince hüznü
öyle kırılgan öyle ürkek sen ki, kocaman sevdaların büyüsü
dikbaşlı yamaçların örtüsüydün
dayan haydi yıkılma
ömürsüzde olsa bir gelinciğin sevinci
savrulup gitsede uçurumdan uçuruma
yine de ısıtabilir yaprağını bir avuç mavi
bir sarmaşık ısrarıyla tutunup yaşama.
aldırma yürü,
kendine sakla gece karası hüznünü
kendine sakla yaralarını ey kalbim
kimse bilmesin....
__________________
Eğer "dokuz" CanLı oLsaydın biLe En fazLa "sekiz" kez kaçabiLirdin öLümden..
BiLki "yedi" düveLe suLtan oLsan dahi Yerin "aLtı" mekan oLacak sana
En fazLa "beş" metre kumaş götürebileceksin Kapatacaksın "dört" açsanda gözünü..
Bu dünya "üç" günLük dünya , AzraiLin yanında "iki" kat oLup yaLvarsanda nafiLe
ELbet "bir" gün öLeceksin İşte o gün herşey "sıfır"dan başLayacak..! |