Bir el mi itti
Yoksa kendim mi düştüm bilemiyorum
Ama
Karanlık dehlizlerden çıkıp
Ay ışığında yürümenin özlemini çekiyorum
Ne varmak istediğim bir yer
Ne kalmak istediğim bir mekan var
Neyin hasretini çektiğimi
Neye özlem biriktirdiğimi bilemiyorum
Hayali şehirler kuruyorum kendimce
Hayali insanlar
Pazarlar, hanlar, hamamlar, saraylar...
Lakin
Kendi kurduğum bu dünyada
Baş köşeye koyduğum
Boş bir koltuğu dolduramıyorum
Çok mutlu olduğumu hissediyorum bazen
Güllük gülistanlık bir gün
Etrafımda insanlar
Güler yüzlü, samimi, inandırıcı...
Bir şeyler var beni bu dünyanın içine çeken
Sevdiğim
Hayalini bile
Düşlerde arıyorum
Şimdilerde artık daha sıkılgan
Daha içine kapanık biriyim
Kalabalıklarda yalnız dolaşmaktan
Özgürlüğü gecenin karanlığında bulup
Uykusuz sabahlamaktan
Sıkılıyorum
Birilerini dikkate alarak
Kim ne der diye düşünmek
Hesaplı yaşamak
İncinmekten korkarak
Sevmeyi, güvenmeyi bir tarafa bırakmak
İstemiyorum
Şimdi daha iyi anlıyorum
İnsan
En çok değer verdiği konuda yanılırmış
Ama her şeye rağmen
Yine de inanmak ve hata yapmak istiyorum.