ellerin yatılı yazılırdı hatırlar mısın
gömlekler ayaza asılır kravatlar ölüme uzanırdı
sonra düşlerime hayattan haber salan o saç telin
seheri nazlı bir kentte uzaklığımızın öyküsüne ağarırdı
neresinden baksam gökyüzü param parça
birleşebilir mi artık bu iki ömür söyle yer su demir
adımlarımızı yirmi yaşına kurup yalan söyleyelim kaldırımlara
bir uçuğu ayrılma kararı sayalım dudağında
sonbaharı olmamış kayısı çiçeklerine sürelim haklılığımızı
unutma kaderine çomak sokulmuş bir öyküde aşktır kahraman
yüzümüzde yanan rüzgar kızardığımız sokağa alır götürür
yakışık görmeyin birbirimize bizi
kanayacak yarayı değmez bu yaş
şimdi titriyor gurbet hatırası girdiğin kolum
korkaklığa sayma o yaza gizlediğimi
torunlarımıza anlatırız demeden bir gün
en yakın nehre yalnız uğurla beni
üşüyen el yürekle ısıtılırmış nerden bilirdim
geç anladım özre adres bırakmadığını sevdanın
insan birkezlikmiş her şeye olmadı ki fısıldayan
biliyorum düşlere ve gerçeğe ayrı yatak serdiğini
aldatan bir denizin büyüklüğüne adını yakınlaştırıyorum
bana bir temmuz söyle aynı mevsime başlayacağımız
dudağında uçuğa bilet alıyorum ölümüne ve ölümden önce.