Emreyle de kış gelsin, kar kapasın yolları
Beyaz bir hüzün yükle, çöksün ağaç dalları
Seni unutacaksak haram olsun bize yaz.
Vuslatın bayram ammâ ayrılığın imtiyaz
Ötünce müflis oldu sevdânın bülbülleri...
Sâhilleri dalgadan, yaylanı fırtınadan
Uğranılmaz eyle ki bahçeleri hummâdan
Ne kolay gittik diye sızlasın tüm kemikler.
Yılan çıyan kaynasın afsunlu güzellikler,
Şimdi pişmân olalım olacaksak sonradan...
İndir gökten bir ummân, sal yere bulutları
Dizleri tâkatsiz et, geçilmez, hudutları
Atlarına diz çöktür; yolcuların ter döksün.
Dün sana isyân eden boyun büksün diz çöksün
Böyle bıktır ipini koparmış haydutları!
Emreyle de kış gelsin, yolları kapasın kar
Boynunu büksün mağrur, gözyaşı döksün mesrûr
Kimse mutlu olmasın barışmadan kurt kuzu!
Soğuk, ayrılık ve kar, dünyânın gerçek yüzü:
Sefiller eğleniyor, ammâ ağlıyor vakâr!