Bu ne sevgi böyle? İnanılması oldukça zor,
Tutulmaz bir çift yürek kanatlanmış uçuyor.
Gökyüzü masmavi, hem de inadına masmavi;
Sevda ağacının dalında iki bülbül dem tutuyor.
Sevgilimin gözlerinde hüzünle ikiz ümitler,
Sıralı sırasız yıldız yıldız doğup parlıyor.
Papatya fallarında ya seviyor, ya sevmiyor zamanları:
Yüreğim dalga dalga, kulağım çınlıyor!
Dudağımızda mutluluk türküleri, duygularımız şahlanıyor;
Zaman donsun istiyoruz, dönmesin dünya diyoruz!
Çile dağlarının yumaklarını çözdük birer birer,
Zor ayrılık günlerinden gelip sevda akşamlarına doğuyoruz.
Bu şiir mutluluk türküsü, menekşe yazında yazılıyor...
Bu şiir bir sevda türküsü, yüreklerimize yazılıyor.
Bu şiir bir ebem kuşağı, renk renk gökyüzüne yazılıyor,
Bu şiir sıcak yâr kucağı; yol yol alnımıza yazılıyor.
Kederli günlerimizi tutukladık, Kafdağı'nın ardında kilitli,
Özlem özlem yandığımız sevda akşamlarını iple çekiyoruz.
Mutluluk yağmurları düştükçe yüreklerimize;
Gökyüzü hep kapalı kalsın diye bekliyoruz.
Şimdi sonsuz bir bayram sevinci yüreklerimizde,
Havai fişekleri gibi bin bir renkli.
Masallardan gerçeğe dönmüş bir dünyada yaşıyoruz;
Kırkıncı oda korkusu da yok içimizde!