sabah ezanı az önce okundu,
yüreğime hasretlik gibi dokundu.
allah'ın cezası,
beni benden eden
sesin değil, kokundu.
sesin rahmeti ezandan mıydı
yoksa ezanın mı rahmetiydi ses?
anlaşılmıyordu.
bunları düşünmek günahtı belki
ama bildiğim şey
ezanın sahibi rahmetin de sahibiydi.
kulaklarımla işittim,
kalbimle duydum bu sesi,
ardınsıra günah işledim.
gözlerinle kokladım nefesini.
oysa yasaklanmıştı bu.
sabah ezanı az önce okundu.
günahlarım sevaplarıma dokundu.
ceza değil rahmet,
gözlerimde kokundu..