Bir A4 kağıdını önünüze alın
bembeyaz ve boş...
üzerinde hiçbir leke yok!
şimdi:
bir kalem ile tam orta yere sadece bir nokta koyun!
ve çekilin geriye bakın:
ne görüyorsunuz?
noktayı mı?
dikkatinizi nokta mı çekiyor?
A4 kapıdı ebatınca o beyazlık ve safiyet hiç nazarınızı celbetmiyor mu?
sadece nokta mı sizin ilgi odağınız?
insan A4 kağıdına benzer.
saf ve temiz büyük bir sathı vardır.
arada da noktalar!
maalesef insanlar insanlara bakarlarken
sadece lekelere dikkat ederler.
ondaki menfi huylara...
değerlendirirken bir kara nokta bütün sathı mahfeder sanki.
halbuki:
insan muazzam bir saflığı ve temizliği de bünyesinde bulundurur.
lekeli taraflarına dikkat edince bu temizlik görünmez haliyle...
ama, dikkati çekmedi diye, o temiz ve lekesiz bölümler hiçbir zaman yok olmaz.
değerlendirirken birilerini,
bir de bu gözle bakılması temennisiyle...
ayrıca
Allah Teala'nın lekeleri silen bir silgisi vardır.
pişmanlık damlaları, en kuvvetli leke sökücüdür.
O'nun affettiğini affedememek, ancak bedbahtlık olacaktır.
ona belki denilecek ki:
seni neden affedeyim, sen kimi affettin?
seni neden setr edeyim, sen kimi setr ettin?
seni neden esirgeyeyim, sen kimi esirgedin?
kim bu dünyada kime ne ile muamele etmiş ise onunla muamele olunacaktır.
çok mu şerlidir insan acaba şeytandan?
o bile ' acaba Rabb'im bana merhamet edecek mi' diye ümitlenirken
'lekesi çok bunun diye birinden tiksintiyle yüz çevirmek'
aynaya küsmek sadece aslında...
halbuki
biz lekeye küseriz, lekeliye değil...