| Ölü Balerin
Yetimhane parmaklıklarından aşıp,
lunaparka kaçan bir çocuk hayal et sevgilim;
cebinde müdür annesinin verdiği
üç-beş kuruşluk aşk
ve yüzünde pamuk şekeri gülümsemesi.
İşte sen her defasında düşünce
aklımın üç oda bir sen hücrelerine
içimde bir çocuk doğuyor,
anasız babasız.
Ama mutlu;
çünkü ağzı burnu hep çikolata....
Fırfırlı eteklerinde,
ne gelgitler yaşadım kadın.
Kaç defa aklım çıktı ruhumdan,
kaç kez korktum
sen yine camii avlusuna beni bırakırsın diye,
ve kaç defa düşürüldüm eteklerinden
intihara sürüklenen tinerci çocuklar yoksunluğuyla.
Uçarcasına severdim seni;
burnum boynunda seyr-ü seferdeyken.
Kuşbakışı bakardım hayata,
bulutlar dahi gözlerimden daha alçaktaydı kadın.
Fakat alçak olan hayat değil;
sendeki gerçekliğin ta kendisiymiş
çok geç anladım.
Bütün balonlarım kaçıştı gökyüzüne,
ruhuna selam gönderdim her biriyle,
belki gözlerine değer de
anarsın beni diye.
Şimdi uçamıyorum;
kanatlarımda katran karası ölüm.
Acı acı bağırıp geri gelmeni bekliyorum.
Sense ellerin koynunda;
göz bebeklerinde başka başka adamlara
vizite veriyorsun.
Şimdi bir çocuk hayal-et sevgilim;
burnunda sümük kurusu sensizlik
hayatın yalnızlığına iştirak eden gıcırtılarla
lunapark turnikesinde amaçsızca sallanan.
Öldüğünden beri, öyleyim...
---neden benim hayatımdan intihal ettin?
merak ediyorum
yanındaki adama
kaynakçanda benden bahsettin mi?
|