Varlığının özeti,
Belki’lerden
ibaret.
Düşler...
Sevdaya düşüşler...
Geçer mi sence
hayata?
Konar mı dersin yanağına,
Bugünlere saklanmış öpüşler?

Belki..

Olurda bir gün,
Bir lodos vurursa pencerene,
Usulca
boynuma sarılır mısın......?
Farzet ki yakalandın ...fırtınaya
İçinde
bir şeyler esiyor
Limanın olsam, yüreğime demir atar mısın....?

Belki...

Ya da ilerlemiş bir gece de,
Saatlerce konuştuğumuzu düşün?

Ölesiye susmuşuz, harcamışız tüm sözcükleri...
Sadece bakışlar
kalmış elimizde,
Sessizliğin diyorum!
(Dinliyorum)
Bir
çığlık olur mu içimde?

Belki..


Sana hiç gel demedim,
Ve inan demeyeceğim de.....
Duyar
ve gelirsin!
Susuşlarım,
Konuşkansa eğer yüreğinde......



(“belki”
diyor musun? !
Benim dediğim gibi sen de?
Cevabını bilmiyorum.
Kim
bilir?
Belki de...)