| “Yok” olduğun kadar “var”ım ben!..
Sen istedin diye yalandır –yalan olmuştur- göz alabildiğine uzanan doğrular..
Eğrilereğrilenler ve eğilenler doğrudursen istedin diye...
Tamampeki: “Aşk yalandır!” demek kolay;dedim gitti!
Aşka yalan demekkuyruklu bir yalandır...
Senin için –ki senbizzat yalansın- yıkılan her şeyyakılan her şeyardından bakılan herkes yalandırsayende... Ağlamayasın diye ağlatılanlargitmeyesin diye terk edilenlergülmen için gülüp geçilen her şeyyalandır...
İnandığına inanmak için inanmamak; bir asır gibi uzun günlerceinanmanı beklemekyalandır... Her gün ayrı ayrı yalandır!
“Kalem küstü...” demiştim...
Aslında bana değilsana küstüğünü söylememiştim..
Şimdi zamanıdır; söylemenin ve kurtulmanın...
Seni sevdimkalem küstü...
Ondan çok sevdim diye seni..
Onunla adını yazdım diye...
Onusenin yoluna adadım diye küstü...
Sen bu küskünlüğü anlayamazsın!
- Sana değer miydi?
- Hayır!
-Çünkü Sen...
-“Yoksun” ki...
“Yok” olana “var”lığı fedâ etmeknice bir zavallılık?
Oysa yeterdi gücümgücünü zavallı etmeye “yokluk”ların..
Anlamadın değil mi???
Bu yüzden işte: "Sen sensinben de ben..."
“Yok” olduğun kadar “var”ım ben!..
alıntı
|