Kalem kılıca kafa tutarcasına haykırmakta yaşananları...
Dil susmuştur artık...
Hisler seyirci rolünde…
Gönül, zırhını kuşanmış bağıra bağıra davet etmekte yangınları...
Bundan böyle kaybedecek bir şey yoktur...
Bıçağın kemiğe dayanmasına ramak kala,
Belki de son sevişmedir kalemle parmak arasında…
Bir canın oluşu ve yok oluşu arasına sığdırılan bu acılar çok fazla…
Alın yazısı denilen yazgıya itirazım var..!
“Hayat” denilen sahnede rolüme itirazım var..!
Öyle bir sahne ki;
Maskeli balodan farksız…
Sahteliğinle yüzleşmeye gücün varsa ve yiğitsen aynalara bak…
Güneşimi çamurla sıvayan ellere inat gülümsedim ışığa yıllarca…
Şimdilerde bir yara aldım ki sorma…
Hüsran işgalindeyim…
Küfür denilen zehire bulaştım bulaşalı…
Hayata dair ne varsa dilimden aldı nasibini…
Hayatımın ırzına geçtiler…
Hayat dediklerim!!!