Çevrimdışı

Önünde simit tezgahı o büyük caddede dururdu ramazan
Sekiz çocuklu ailenin beşinci çocuğuydu
En büyük erkekti ailede
Yaşı on beşti büyüktü işte
Koşmak oynamak çağı gelmeden
Büyümek çağı gelivermişti
Baba yok ana hasta
Kardeşler okumak ister
Düşün ramazan düşün

Ablalar bir bir uçmuş yuvadan
Hani biri yardım etse nerde
Sokağına uğramaz olmuşlar eski evlerinin

Her simit bir umut getirir ramazana
Her günün sonunda şükür
Yüreğine kocaman bir sevgi yüklemiştir
Elli kuruşluk simitler

Hani ilk günler bırakamadığı çocukluğu
Bırakmıştı onu
Eskisi gibide ilgisini çekmiyordu futbol

Akşam kararmaya başladı kalk ramazan
Evde ekmek parası beklerler
Kardeşlerin bekler anan bekler
Merak ederler

Seneler geçer gider okur kardeşleri
Okurlar da büyük adam olurlar
Bakarlar analarına
Unuturlar mı ağabeylerini hiç
Hafta da en az bir kere sularlar mezarını
Çiçekleri de açmıştır üzerinde
Renk renk güller
Severdi ramazan gülleri

Ah sekiz çocuklu ailenin beşinci çocuğu ramazan
Hayatın sana bu kadarı kısmetmiş
Pendik sokakları seni arar
Şimdi sessizliğe bürünmüş
Elli kuruşluk simit sattığın sokaklar...

Bünyamin Demirci