Her yiyeceğe değil ancak bazı yiyeceklere karşı özel bir açlık ihtiyacı duyulur. Bu durumlara “Özel Açlık” denir.
Özel Açlık, kültürel etkilerle ortaya çıkar. Bir toplumda çok sevilen bir yiyecek, başka bir toplumda kabul görmez. Uzak Doğu’da lezzetle sofralara gelip ağız sulandıran böcekler, bizim kültürümüz için geçerli değildir. Zevkle yenen bazı yiyeceklerin, çevresel koşullarla ilişkisi vardır.
Çocukluktan kalma alışkanlıklar ve öğretiler, yaşam boyu peşinizdedir. Örneğin, kalabalık bir ailede büyümüşseniz, sosyal bir ortama alışkınsınız demektir. Karnınız tok olsa bile, etrafınızdaki insanların yemek yemesiyle, eşlik etme fikri yerleşmiştir.
Kalabalık ortamda tokluk hissi daha geç algılanır. Tokluk hissine ulaşılsa bile yemeğe devam edilebilir. Sosyal etkilenme yönünden bakıldığında, kalabalık bir aile ortamı, sevilen gıdalar, yemeğin aşırı miktarda tüketilmesine yol açar.
Açlıkla ilgili diğer faktör ise öğrenmedir. Çocuk, aile içinde öğrenir ve gördüklerini taklit eder. Yemekle ilgili edinilen tutumlar, aileden çocuğa geçen kültürel bir aktarımdır. Çocukken gördüklerinizi, tüm hayatınız boyunca yapmaya devam edersiniz.
Bu faktörler dışında, koku ve görme duyuları, tok olunduğunda bile açlık hissi yaratabilir. Fırından yeni çıkmış bir keke, kokusu ve görüntüsüyle sizi acıktıracaktır. Ayrıca, biyolojik eğilim, bedenin iç dengesinin korunmasını sağlayan gıdaların tüketimine karşı daha yatkınlık gösterir. Şekerin, beden dengesi üzerinde sahip olduğu rol, şekerli gıdalara ihtiyaç duyulmasını ve öncelik taşımasını sağlar.
Sosyal ortamlar, yeme tutumunuzu daima etkiler. Böyle ortamları kontrol altında tutabilmek, yeni beslenme alışkanlığınızı sürdürmenizde yardımcı olur. Başkalarıyla birlikteyken, sosyal ortamın etkilerini hatırlayarak bu etkiyi azaltmanız mümkündür. Başkalarına eşlik etmek yerine, kendinize ve diğer kişilere hayır diyebildiğinizi görmek, özgüveninizin yükselmesine yardımcı olacaktır.