Çevrimdışı

*inanmak lazımmış meğer iskambil fallarına

Senli günlerimden bir gündü yine. Bana "beni seviyormuş" gibi davrandığın günlerden herhangi biri işte. Zaten o kadar azlar ki... Ve o kadar acıttılar ki...
Neyse, ne diyordum, sen vardın yanımda. Ya da ben öyle sanıyordum. Elimi tutmuştun sebepsizce. Sonra bir yıldız kaymıştı göklerden. Ben de tutmuş seni "mucizem" yapmıştım. Oysa herşey tesadüftü.Hayatına girişim mesela... Ya da daha doğrusu senin benim hayatıma girişin. Çünkü ben senin hayatına giremedim. Sadece küçük, sevimli bir detay oldum, olmasından hoşnut kaldığın ama gittiğinde hiç aramayacağın küçük bir detay işte. Senin için lafı bile edilmeyecek bir tesadüf, benim için "mucize"...
Nerden bilebilirdin ki o kapıdan girmeden beş dakika önce benim deli bir özlemle aşkı çağırdığımı. Tam da şöyle diyordum: "Onun acısına bile razıyım. Tek istediğim aşık olmak. Büyük bir aşk." Beş dakika sonra buldum onu. Senin gözlerinin en karanlığında. Aşka tam da o anda düşmüştüm işte. Bu senin için tesadüf benim için aşktı. Hayat bana istediğimi verdi. Seni gönderdi. (*Ne kötü sen beni hiç böyle istememiştin)
Şimdi tesadüfler bitti. Ben senden uzakta bambaşka bir şehirdeyim. Burda yıldızlar daha çok. Ve parlıyorlar. Ama inan hiç biri, hem de hiç biri, anlam yüklenmemek için üstlerine, bir aşkın sahte mucizesi olmamak için kaymıyorlar.


Bekliyorum...
Seni...
Mucizeleri...
Tesadüfleri...
Gökyüzünü...
Belki de bir haberini...
Gelsene...
Ya da "Gel" desene...

__________________

Rüzgarda savruk, Başına buyruk ~