Mehmet Emin Koyuncu / Çok Eski Bir Sevgiliye
Merhaba sevgili,
Çok eskilerden kalma bir melodiyle uyandım bugün,
Rüzgar çaldı, kuşlar söyledi,
Kalkıp eşlik ettim,
...Sonra sen geldin aklıma,
Sonra ben koşup sana geldim…
Kızma bana sevgili,
Neredeydin bugüne kadar deme,
Ben işe yaramaz adamın biriyim işte,
Boşver bunları,
Asıl mesele şimdi burada oluşumdur,
Asıl mesele adının hala duruyor oluşudur yüreğimde bir yerlerde…
Asıl mesele o yerlere hiçbir elin dokunamamış olmasıdır senden sonra…
Affet sevgili,
Vazgeçtim kız bana,
Bağır çağır,
Vur yüzüme tokat gibi sözcüklerini,
Vur ki kendime getir beni,
Ama küsme, konuş benle, gül
Bir kez daha çağırayım adını,
Öylesine özledim ki gülüşünü,
Bütün sahte gülüşlere inat patlat kahkahanı…
Ben öyle ahmakmışım ki sevgili,
Seni unutmayı düşünmüşüm bir gece ansızın
Ne haddime demeden…
Ya sen sevgili,
Ya sen,
Unuttun mu demiyorum,
Beni unutmayı geçirdin mi hiç kalbinden…
Öyle sahte yüzler tanıdım,
Öyle kadınlara gönül verdim ki senden sonra,
Öyle düştüm ki yerlere,
Öyle acılar çektim ki,
Öyle dayanılmaz, öyle beter…
Tut ellerimi sevgili,
Buna ancak senin gücün yeter…
Sana öyle ihanetler büyüttüm ki,
Yüreği yüreğinin beşte biri olmayan,
İnsanlığı beş para etmeyen kadınlar sevmdim,
Ve hep böyle kadınlar buldu beni,
Öylesine koştum ki peşlerinden,
Şimdi utancımdır her biri…
Gözlerinin yeşili, saçının sarısı, teninin rengi,
Umrumda değil,
Bir kere konuş,
Sesini duyayım seneler sonra,
Bir kere gül ne olur…
Sev demiyorum,
Bir kere öpsen de olur… |