Mehmet Emin Koyuncu / Düştüğü Her Yerde Açar Gözyaşım
Sana fesleğen kokan şiirler bırakıyorum,
Yaşamın öğrettikleri, savruluyor beynimin serin boşluğunda.
Öyle bir zelzele ki;
Aşk ihanete tutunuyor, ne tuhaf!..
...Ve beynimin içinde, çığlık çığlık koşan tüm şiirlere inat;
Kulağına fısıldıyorum şiirimi...
Düştüğü her yerde açar gözyaşım!..
Şu dağların ardıdır hemen;
Mecburi ayrılıkların kenti...
Gece yükledin mi yüreğine ihanetleri,
Bir solukta varılır sabaha.
Yıldızsız bir gök gibi bıraksan da beni bir akşam;
Sönmesin, ağrıdan titreyen sevdan...
Geceleri koyuna sığındığım, umut denizim;
Varınca selam söyle herkese,
Kimse anlamaz ama onlar da insan...
Ah ömrümün sevda kaçağı,
Şu dağların ardıdır hemen,
Kimliksiz bir türkü gibi varırsın sabaha...
Susturamaz satılmış hiçbir aşk beni;
Ama kekeme kalır sana yazılmış tüm şiirlerim.
Ve düştüğü her yerde açar gözyaşım!..
Zulmün sevdaya meydan durduğu vakit;
Kaya diplerinde açmış, zincirli bir gelincik solar.
Dünyayı düşürür güneş ana rahminden,
Yüreğine sevda düşen bütün kadınlar ölür.
Ve o an gelir;
Sen gidersin,
Tüğlerim isyana durur.
Düştüğü her yerde açar gözyaşım!.. |