Garip duygular seziyorum bedenimde hiç yoktan alınganlıklarım başladı ona oysa o benim arkadaşım ve ötesi olamaz ikimizde ayrı aşklara aşık iken ben sana bakmaya senin hayatından yürümeye başladım
Kızma dostum kızma!
Ötesi yok!
Dahası yok!
FazLası hiç yok!
Biliyorum gelecegi yok! senleyken sabrı yok!
Bugün beleğimi zorlamaya yöneldim ben sana dost iken nasıl davranırdım nasıl iyi şeyler söyler nasıl kavga ederdim incitirmiydim seni? yoksa sana hiç kıyamazmıydım.
.
.
.
.
.
Ben düşerken bir el görünürdü kuşkusuz o el hep senin olurdu bana binlerce söz söyleyip gözyaşlarımı silerdin beni yargılamaz ben olduğum için severdin
Şimdi Dost!
Ya peki şimdi de yargılayacak mısın bu gözleri?