4 yıl 3 ay 8 gün..
Günlerden Cuma bugünü hiç sevmiyorum.. Bugün kaybetmiştim seni tam 4 yıl 3 ay 8 gün önce hastanaden eve gelecek haberi bekliyordum garip bi duyguyla ama hissetmiştim ben babam öldü demiştim. O günden beri Cuma gününe düşmanım diyebilirim baba hatta Cuma ezanından 15 dakka öncesine düşmanım tam o 15 dakkalık ara o değil miydi seni benden çalan. Düşmanım anasını satayım umrumda değil düşmanım. Dün Sakarya yağmurluydu camdan bakıyordum birden seninde bunu yaptığın anlar aklıma geldi gözlerim doldu döküldü yaşlar tutamadım değil artık içimdekileri gözümdekileri tutmayacağım içime ata ata içimde kocaman kimsenin bilmediği şeyler oluştu düşündükçe çıldırcak gibi oluyorum. Bu bana iyi gelmiyor. Cuma günleri her günden daha çok özlüyorum seni hani ayağım tutulsaydı da 15 dakkalığına teyzeme gitmeseydim diye içimde pişmanlık oluşuyor belki gitmeseydim o 15 dakkada seni kurtarabilirdim diyorum hala yanımda yanıbaşımda olurdun o zaman. Bende küçük bi kız çocuğu gibi dizinin dibinden ayrılmazdım. Hatta şımarır markete götürttürürdüm kendimi bulduğum bütün abur cuburları alırdım şımarcam ya nasıl olsa ben senin tek kızındım.. Tek hayır diyemeyeceğin kişi.Geçen Ayla halam geldi İstanbul'dan seni en iyi tanıyanlardan karşı komşumuz çocukluk arkadaşın.. Gözlerimden anlıyor bişeyleri elinde büyüdüm huyumu suyumu iyi bilir bilirsin.. Dedi Müge artık üzülme baban en çok seni seviyordu biliyorsun dedi onu mekanında üzme dedi. Dayanamadım ağladım. Biliyorum en çok beni seviyordun bunu bütün arkadaşların bütün komşularımız bütün akrabalarım söylüyor ama yetmiyor ki ÖZLÜYORUM. Sedat amca hep der Müge kaza geçirdiğinde baban seni öyle gördüğünde orda bayıldı kaldı.. Seviyorsun biliyorum sende benim Atamsın,canımsın,kanımsın ama içimdeki Özlemsin baba..
Hala aynı şiddette bu özlem..
Dün gibi.