İkarus’un gelini
Aynadaki yabancıya geçirip tırnaklarını
Kazıdı ruhunun intihar yaşlarını.
Dökülürken deli mavisi, kırık kanatlarından
Eksildi göğsünün orta yerinden.

Çingene
İhanetin papatyasını taç yapıp saçlarına
Mor sümbüller büyüttü düşlerine.
Aşüfte dansında aşk, mutsuzlukla sevişti.
Eteğine bulaşırken, yalnızlığa sürgün renkler
Kalçalarında oynadı dünya.
Kendi yalanını döktü Hayyam’a.
Dünün ezberinde törpülenen hayatına kadeh kaldırıp,
Kandı…

Ateş
Celladı yüreğinde…
Karanlık inine uyanırken sorgu geceleri
Tuvaline çizemediği ışıkları geçirdi içinden.
Hüzünbaz şair telaşıyla fısıldadı şiirini
Sar onu…
Her defasında kendine dönmekten yorgun
Bir son daha geçirirken kalemine, dününe…
Ateş böcekleri yandı kuru ırmaklarında.
Başlamak vardı, her defasında yeniden doğmak
Ve ölmek aşkın eskitilmiş eşiğinde.