4 yıl 3 ay 26 gün..
Zaman avucumun içinden akıp gidiyor.. Günler anlamsız ve çabuk geçer oldu.. Her gün bi öncekinden daha çok özlüyorum seni.. Alışmak zorundaymışım ben bunu bile kabullenemezken gerçeği kabullenmek daha da zor geliyor.. Şimdi ekrana bakarken hayalin geldi gözümün önüne yemyeşil gözlerinle bana gülümsedin öpmek istiyorum ama sen yoksun.. Hayal kurmak güzeldir ama hayalle yaşamak insanı bitiyor baba.. Gelmeyeceksin.. Dönmeyeceksin.. Tekrardan sarılmayacaksın bana ama ben hep bunları hayal ediyorum.. Biliyorum hiç bi anlamı yok bunların ama elimde değil ki.. Sende beni benim gibi özlüyor musun? diye çok düşünüyorum.. Dün annem Ayla halayla telefonda konuştu İstanbul'a yanına gidicez ve senden konuşacaz.. Ayla hala çocuk arkadaşın onu zaten çok severdim şimdi seni bana hatırlattığı ve seni bana doya doya anlattı için daha da çok seviyorum.. Bugünlerde seni özlemem dışında pek sorun yaşamıyorum herşey yolunda gibi şimdilik.. Geçen gece yenicami'den konuşuldu satılsın istiyorlar annem bana sordu ne diyorsun diye dedim istemiyorum abimin payını verin benim olsun o yer diyorum.. Her miliminde sen varsın o toprağın her yerinde senin anın her yerinde biz varız baba.. Kıyamıyorum.. Ama her görüşümdede içim içimi yiyor.. Bilmiyorum ne olacak ne olması lazım belkide satılıp onları orada bırakmalıyım bilmiyorum bunu düşünüyorum 3 gündür.. Gerçi bu konu her açıldığında gözyaşlarımı tutamıyorumda o erik ağacının altından gelmeni bekliyorum ama gelmiyorsun gelmeyeceksin.. offf yüreğim acıyor baba şimdilik susayım.. Kısa zamanda yeniden yazacağım sana..
Kalbimdesin.