| Şizofren Aşk
kendimi kaybettiğimden beri
sanrılarım düşüyor düşlerimden
hayallerim darmadağınık
ve bu aralar
şizofren aşkımı aşeriyorum gözlerinden
ey sevgilim
kızıl saçlarına mavi umutlar bağladığım
sana dair ne varsa
közlerinde çoğalıyor aşk yangınlarım
kurşuna eş sözlerin saplandığında kalbime
"keşke"lerim sıralanıyor ardı sıra
senden habersiz büyüttüğüm sen
iranik bir boşluğa çekiyor peşi sıra
aşk intihar eşiğine gelmiş bir gri
şimdi tüm melekelerim şaibeliyken
ah bir sevse diretmeleri hançerliyor zihnimi
ve sen şizofren aşkımın hayulası
sen var olduğun sürece
izafi aşklar sırra kadem basacak
ben paranoyalarıma sığınırken
aşk seni hesap gününde yakacak
insafsızlığın yanarken çaresizliğime
ateşini gözyaşlarım söndürecek
ve ben
yalnızlığımı sensizliğimde bulmuşken
sevmelerini çöllerde unutan bir kulum
ey sevgilim
gözlerine pembe rüyalar akıtıp
sözlerinde hikmetler aradığım
işin aslını bilene her kuyu bir okul
kuyuya atanda kuyuya girende maktul
aşk beni itikafa iterken
şizofren aşkımın katili artık faili meçhul
__________________
Lucifer dediler bana, kötülüğü anlatmak için. Halbuki, ışık ve güzelliği anlatırdı Lucifer. Ben kötüyüm bu düzen için; ama değilim asla kötülük. |