Çevrimdışı

Rüzgarın kokusu sinmiş saçlarına
Saçlarının kokusu rüzgara
Ilık bir nehir gibi dökülüyor yüzüme
Ellerinin gölgesi,
Yetmez oluyor ufuklar
Yüreğin taşkın sıçrayışlarına
Ve tarifsiz güzelleşiyor dünya
Sesiyle gözlerinin
Yalın
Fütursuz
Engin.
Ömür biçiyor bu akışa
Paylaşım denen büyücü
Bir insanlık tufanıdır o
İnkara gelmez gücü
Onula yitirir hükmünü fermanlar
Umut onunla zapt eder uçurumları
Onun hatırınadır
Bahar ve sevda
Sen onunla güzelsin ey sevgili
Tebessümün onunla yakıcı.

Şafak TAMER