Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Hiçbir pencereden bakışımda yakamoz görmedim ben.
Ve hiçbir yakamozlu gecede elimi tutmadı kimse.
Güneş kremi sürülmemiş sevdalarımı koydum deniz kıyısına.
Dalgalar ateşledi sevdalarımı.
Bronzlaşıncaya kadar beklettim duygularımı.
Her dalga kırbacında ben bir başıma idim.
Denize atılan bir taştan sonra oluşan dalgalar gibiydin.
İç içe…
Sabahlamak isterdim serin yatak kumsalda.
Benim hiç bir sabahlayışımda yanımda kimse yoktu.
Her zaman “Seni seviyorum” diyeceğim insanlar hep benden uzakta oldu.
Yakamoz gibiydi…
Güneşin önüne geçen bulut gibiydi; simalara hasret gözlerim.
Dile getiremediğim hasretler gibiydi martısız deniz.
Her teknenin umudu olan deniz feneri gibi neşe verirdiniz bana.
Sen ve deniz...
Son gördüğüm yakamozda dudaklarımın arasında bir de şarkı vardı senle beraber.
Ve her dalganın çekildiği pürüzsüz yüzeye “Seni seviyorum” yazdım.
Belki bir gün o da sever, belki.. ~