14 Ocak 2011, 17:25
|
#1 |
Çevrimdışı
Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
| Kıyamete Kadar Kapattım Kalbimi ..
Artık sözcükler bile ifade edemiyor yalnızlığımıkaybolmuşum koca bir boşluğun içinde kendime sığınacak bir liman arıyorumArıyorum ama…
Duygularım oyun oynuyor bana onlarda yalnız bırakıyor…hep olduğun gibi
Off yüreğim taşıyamıyor artık bunları,eziliyor,canım yanıyor
Yalnızlığımla yalnızlığımı harmanlıyorum sözüm ona yaşıyorumsitem ediyorum çoğu zaman kendime,var olmaya çılışıp ta aslında sacede rolünü oynadığım şu hayata…
Hayatımın ritmi bile aynı hep aynıdeğişen hiçbir şey yoksözcükler aynı,bakışlar aynı
Sevip sevmediğim ne varsa aynıaslında hiçbir şey aynı değil aynı olan yüreğim o kadar aciz kalmış ki
Artık ne yüreğim kimseye ait olabilecek,nede yüreğini sarılabileceğim birini isteyeceğim Hapsolmuşçasına yüreğim Unuttum kendimi artık eski gülüşleri,sıcak sevmeleri,duygulu bakışları,unuttum artık unutturdular,yaşamaya dair hiçbir şey bırakmadılar
Karanlıklara gömdüm gömdüm çünkü yüreğimin yalnızlığını sadece o giderebilir sadece o merhem olabilir şimdi tozduman,paramparça
Yalnızlığım kör etmiş artık gözlerimi,Parçalanmış yüreğim
Kıyamete kadar kapatım kalbimi |
| |