“Törenlere gerek yok, isteyerek gidiyorum buralardan….
Sus.
Bağırma yüzüme, içimdeki atları ürküteceksin.
Bağırma yüzüme, içimde sana dair olanları öldüreceksin.
Şarkılar ölsün bu gece, annem babam ölsün,
Allah ölsün bu gece, ideolojileri diri diri gömün.
En çok kalbimi katledin, her zaman yaptığınız gibi.
Paramparça edin, merhamet bilmeyen katillere öykünüp
Aranızda pay edin, başaracaksınız.
Zorlayın, doyacaksınız, inanın, az kaldı öleceğim.
Tanrıya da söyleyin, ölmeden önce herkesin belasını versin.
Anne sen hemen ölme, söyleyeceklerim var;
Böylesine sevilmemek anne,
Beni öldürecekmiş gibi bakıyor geceleri karanlığın ardından
Ödüm kopuyor, çelik bir halatın kopması gibi, içimde gürültü.
İçimdeki garip duygular, şairleri bıçaklıyorlar.
Anne beni dinle, bu gece herkes ölsün.
Türkçenin devşirme çocuğu herkez dahil.
Balkabağına mı dönüştü o at arabaları,
Bacakları mı koptu buz gibi prensesimin
Josephine, bana cevap ver.
Yalnızlığın çağında bir avuç kuklayız ıstıraplar içinde
Pek çok sahtemiz, yalancı baharları bekliyor anne,
Boynu bükük bir buğday sessizliğinde direnirken ölmeye
Bir kasırga gelebilir, bir kasırga savurabilir bütün yalnız buğdayları
Herkesin görüp de görmemezlikten geldiği bir bilinmezliğe.
….Gözyaşlarınız gözünüzde dursun. İstemeyerek gidiyorum buralardan, mecburiyetten yanacağız.”
// Dedde ~